به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ایران زمین، در حالی که آمارها نشان از آن دارد که نسبت ازدواج به طلاق در پیش از انقلاب بیش از 14 بوده اما این رقم در سال های اخیر به حدود 3 ازدواج رسیده است. این آمار در سالهایی که کشور با بحران پیری جمعیت رو به رو شده است می تواند خسارت جبران ناپذیری داشته باشد.

کاهش چشمگیر نسبت ازدواج به طلاق در 40 سال گذشته از اوضاع وخیمی خبر می دهد که نتیجه آن افت جمعیت کشور خواهد بود. رویدادهای ازدواج و طلاق به صورت غیرمستقیم ، دو فاکتور تاثیرگذار روی جمعیت می باشند که آگاهی از شاخص های حاصل از ثبت آن در کشور می تواند سیاست گذاری های کیفی و کمی جمعیتی را در هر زمان تحت تاثیر قرار دهد.

دو مقوله ازدواج و طلاق بسیار حیاتی بوده که به دلیل رابطه مستقیم با باروری درنهایت منجر به تغییر در حجم جمعیت می شوند. با وقوع ازدواج تعدادی از جمعیت جامعه وارد مدار باروری می شوند و با حادث شدن طلاق تعدادی از جمعیت زنان که امکان باروری برای آنها وجود داشته است از مدار باروری خارج می شوند. به دلیل رابطه مستقیم ازدواج با باروری و رابطه معکوسی که واقعه طلاق با میزان باروری دارد ، این دو همواره به عنوان جزئی از تحلیل های جمعیت شناسی مورد توجه بوده اند.

طبق داده های ثبت احوال کشور ، نسبت ازدواج به طلاق ایران پیش از انقلاب بیش از 14 بود که در دوران جنگ به کمتر از 10 رسید. این نسبت در سال 1372 به 16 افزایش یافت و پس از آن در روندی کم و بیش خطی تنزل پیدا کرد و تا قبل از همه گیری ویروس کرونا به حدود 3 ازدواج به ازای هر طلاق کاهش یافته است.

براساس آخرین آمار ثبت احوال کشور ، در نیمه نخست سال 1399 حدود 127 هزار و 318 ازدواج و 34 هزار و 659 طلاق به ثبت رسیده است که نسبت بیش از 3 ازدواج به ازای هر طلاق را نشان می دهد. این فاجعه آماری علاوه بر تبعات جمعیتی که می تواند به همراه داشته باشد، زنگ خطری هم در حوزه اجتماعی و فرهنگی محسوب می شود.