به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ایران زمین، جانسون روز پنجشنبه گفت که پس از استعفای بیش از 50 نفر از وزرای دولتش، و درخواست بسیاری از قانونگذاران حزبش مبنی بر برکناری او، از سمت رهبر محافظه‌کاران و نخست‌وزیر بریتانیا کناره‌گیری می‌کند.

به نقل از رویترز، تلاش برای انتخاب جانشین او، فرآیندی که ممکن است هفته‌ها یا حتی ماه‌ها طول بکشد، با چهره‌های بلندپایه و برخی از اعضای کمتر شناخته شده پارلمان در جریان است.

در این میان، جانسون که به دلیل رسوایی‌های زنجیره‌ای و از دست دادن اعتماد رای دهندگان و اطرافیانش سرنگون شده است، همچنان در این شغل باقی می‌ماند، وضعیتی که مخالفان و بسیاری از اعضای حزب او غیر قابل قبول می دانند.

اد دیوی، رهبر لیبرال دموکرات‌ها به تلویزیون بی‌بی‌سی گفت: «فکر می‌کنم نمایندگان محافظه‌کار امروز باید از شر او خلاص شوند. این مسخره است که او نخست وزیر موقت باقی بماند.»

حزب اصلی اپوزیسیون نیز از جانسون خواسته است که فوراً کناره گیری کند و قول داده است که اگر فوراً برکنار نشود، در پارلمان او را استیضاح خواهد کرد.

جیمز کلورلی، وزیر آموزش و پرورش به اسکای نیوز گفت: «(جانسون) تا زمانی که نخست وزیر جدید پیدا نشود، نخست وزیر باقی می ماند، سیستم ما اینگونه کار می کند.»

جانسون که کمتر از سه سال پیش با اکثریت زیادی در انتخابات پیروز شد، با رسوایی هایی از جمله نقض قوانین قرنطینه بیماری کووید-19، بازسازی مجلل اقامتگاه رسمی خود و انتصاب وزیری که متهم به سوء رفتار جنسی شده بود، سرنگون شد. 

منافع ملی

جانسون به کابینه وزیران ارشد خود، که برخی از آنها پس از اعلام استعفایش منصوب شدند، گفت که هیچ تغییر بزرگی در جهت گیری سیاست کشور که دست جانشینش را در آینده ببندد، ایجاد نخواهد کرد.

اما در سخنرانی خود برای مردم به منظور اعلام خروج خود، از کلمه «استعفا» استفاده نکرد و خروج اجباری خود را «عجیب» توصیف کرد و چنان شکی در رفتار او وجود داشت که جان میجر، نخست‌وزیر محافظه‌کار سابق گفت که جانسون باید فوراً برود.

روزنامه تایمز در سرمقاله خود نوشت: «اجازه دادن به نخست‌وزیری که وزرایش به‌تازگی و به دلیل نداشتن اعتماد به رهبری او از سمت خود استعفا داده‌اند، نمی‌تواند به نفع منافع ملی باشد.»

در همین حال، بسیاری از محافظه کاران توجه خود را به طور تمام وقت معطوف به جایگزینی او کرده اند.

تاکنون فقط سوئلا براورمن، دادستان کل و تام توگندات، رئیس کمیته منتخب روابط خارجی پارلمان، رسما تمایل خود را برای رهبری بعدی تایید کرده‌اند، اما حدود ده‌ها نفر دیگر به فکر نامزدی برای این سمت هستند.

در میان کسانی که پیشتاز در نظر گرفته می شوند، می توان به ریشی سوناک، وزیر دارایی سابق، لیز تراس وزیر امور خارجه و بن والاس وزیر دفاع اشاره کرد، اگرچه هیچ یک از آنها تاکنون اعلام نکرده اند که قصد دارند در این انتخابات شرکت کنند.

اگرچه قوانین و جدول زمانی دقیق رقابت هنوز مشخص نشده است، قانونگذاران محافظه کار امیدها را به دو نامزد نهایی کاهش می دهند و سپس اعضای حزب، که تعداد آنها کمتر از 200000 نفر است، تصمیم خواهند گرفت که کدام یک رهبر و نخست وزیر بعدی باشد.

جایگزین جانسون هر کسی که باشد با یک موقعیت دلهره آور مواجه خواهد شد.

اقتصاد بریتانیا با تورم سرسام‌آور، بدهی‌های بالا و رشد پایین مواجه است، مردمی که با سخت‌ترین فشارهای مالی در دهه‌های اخیر روبرو هستند، همه اینها در شرایط بحران انرژی تشدید شده بر اثر جنگ در اوکراین و افزایش قیمت سوخت اتفاق افتاده است.

همچنین ناآرامی‌های صنعتی با اعتصاب‌های گسترده کارگران راه‌آهن در حال افزایش است، در حالی که دیگران از جمله معلمان و کارکنان سرویس های بهداشتی نیز تهدید به اعتصاب کرده اند.

علیرغم پیروزی او در انتخابات 2019 که بر اساس وعده او برای انجام "برگزیت" بود، بریتانیا همچنان در یک بن بست تلخ با اتحادیه اروپا بر سر قوانین تجاری برای ایرلند شمالی قرار دارد.

روزنامه دیلی تلگراف در سرمقاله خود نوشت: «هر تصمیمی که حزب برای آینده داشته باشد، باید آن را سریعتر انجام دهد.» 

و ادامه داد: «کشور، رقابت طولانی برای رهبری را در بحبوحه یک بحران اقتصادی و با تهدید یک جنگ گسترده تر در اروپا، درک نخواهد کرد و نخواهد بخشید.»

منبع: www.reuters.com