به گزارش خبرگزاری ایران زمین ، بیست زخم کاری عنوان رمانی از محمود حسینی‌زاد است که در سال 1395 منتشر شده است،‌ رمانی که در همان زمان انتشار نتوانست توجه منتقدان و مخاطبان را به صورت جدی به خود معطوف دارد.

این رمان حتی در میان جامعه مخاطبانش نیز چندان مورد توجه قرار نگرفت و تا 4 سال پس از انتشار تنها سه بار تجدید چاپ شد آن هم از سوی ناشری که عمده کتاب‌هایش در هر نوبت چاپ تعداد محدود منتشر می‌شود تا شمار تجدید چاپ‌هایش بالا برود.

محمود حسینی‌زاد نویسنده این رمان به باور منتقدان در این رمان ثابت کرده است که در همان حوزه تخصصی خود یعنی ترجمه بهتر و بیشتر می‌تواند تأثیرگذار باشد تا در عرصه رمان‌نویسی.

سعید تشکری که سابقه درخشانی در نمایشنامه‌نویسی‌ و تئاتر از یک سو و رمان‌نویسی دینی از سوی دیگر دارد،‌ حالا مدتی است که در عرصه نقد رمان نیز قلم به دست گرفته است، تشکری در یادداشتی که در نقد و بررسی رمان حسینی‌زاد نوشته که در  کتاب حسینی‌زاد که او آن را رمان نمی‌داند و از تعبیر داستان بلند برایش استفاده می‌کند، ادبیاتی وجود دارد که مردم هیچ نقشی در آن ندارند. او علاوه بر نقد محتوایی رمان به نقد ادبی آن نیز پرداخته است و ساختار آن به لحاظ رمان،‌ فیلم‌نامه و حتی نمایشنامه را نیز بررسی کرده است.

یادداشت سعید تشکری به شرح ذیل است: 

در ادبیات ایران همواره جنگ میانِ دو کاراکتر اصلی در رمان‌های به ظاهر روشنفکری و مدعی اجتماعی‌نویسی در حال بروز است. تکنوکرات‌ها و آریستوکرات‌ها. تکنوکرات‌ها درس خوانده‌هایی هستند که به جامعه‌شناسی و شهر نوین غربی اعتقاد راسخ دارند. آریستوکرات‌ها اشرافیتی هستند که خورده سوادی دارند و به شهر آمده‌اند. در غالب رمان‌ها آریستوکرات­ها آدم‌­هایی هستند پُر از وَلَع و تشنگی، عاشقِ دخالت در سیاست و به دنبالِ نمایندگی در جاهای مختلف و سندیکاها، در حقیقت  تلاش می‌کنند سرمایه به دست آورده خود را با قدرت تکنوکرات‌ها عجین کنند و خود را از طبقه آریستوکرات‌ها که زمین‌داران هستند به تکنوکرات‌ها نزدیک کنند اما با پولشان. این جنگی است که در ادبیات ایران در سال‌های اخیر بعد از انقلاب اسلامی ظهور و ثبوت پیدا کرده اما عقیم مانده است.

دلیل این عقیم ماندن شاکله‌ای است که زبان معیارش یک زبان رمان‌نویسی نیست یعنی در درون خود قصه ندارد و هربار در یکی از فضاهای شهریِ ما نوعی فساد اقتصادی طرح می‌شود، نویسندگان بسیاری به سوی نوشتن داستان­‌هایی هجوم می‌­برند که سرمایه‌داری متین را شکل بدهند. برخی از این گروه مثل «رضا امیر خانی» در «قیدار» این تعریف را به سمتی می‌برد که بازار سنتی و آن سلامتِ سنتی دوره‌اش تمام شده است و آنچه در بازار اتفاق می‌افتد در حقیقت حاصل یک زد و بند درون سازمانی است.

این‌ها را عرض کردم که برسم به کتاب «بیست زخم کاری». محمود حسینی‌زاد نویسنده این کتاب مترجم بسیار زبردست جهانی است. بسیاری از داستان‌های آلمانی را ما با ترجمه آقای محمود حسینی‌زاد داریم. همه نمایشنامه‌های شکسپیر ترجمه آقای محمود حسینی‌زاد است. بهتر است بگویم ما بسیاری از نویسندگان بزرگ آلمانی را به واسطه ترجمه‌های وی می‌شناسیم.

انستیتو گوته آلمان به پاس همین ترجمه‌های بسیار درخشان از زبان آلمانی به فارسی، به وی مدال گوته را اهدا کرد. غیر از آثار ترجمه‌ای در میان آثار منتشر شده از آقای محمود حسینی‌زاد، چندین مجموعه داستان به چشم می‌آید و تنها اثر منتشر شده از وی  که ادعای رُمان دارد، همین  «بیست زخم کاری» است که ترجیح می‌دهم بگویم داستان بلند و تأکید کنم که اصلا این اثر رمان نیست چه به دلیل حجم که در 126 صفحه منتشر شده است، چه به دلیل تعداد کاراکتر.

این کتاب سرانجام بعد از 10 سال در سال 96 مجوز چاپ گرفت و منتشر شد