به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ایران زمین با وجود اینکه ترامپ در سال‌های ریاست‌جمهوری خود تعرفه‌های شدیدی را بر روی کالاهای وارداتی چین وضع کرد، نتوانست در این جنگ تجاری پیروز میدان شود.

یکی از اولین اقدام‌ها دونالد ترامپ برای مقابله با چین، خارج کردن آمریکا از قرارداد شراکت ترنس-پاسفیک (Trans-Pacific Partnership) یا TPP بود. این یک قرارداد شراکت تجاری بین استرالیا، مالزی، چین، ویتنام، نیوزلند، سنگاپور، ژاپن، بورنئو، شیلی، کانادا، مکزیک و در نهایت آمریکا بود.

این قرارداد شامل بندهایی برای کاهش یا حذف تعرفه‌های تجاری بین کشورهای عضو و همچنین ایجاد ابزارهایی برای تسهیل تبادلات تجاری و تجارت آزاد بود.وقتی‌که آمریکا از این قرارداد بیرون آمد، باقی کشورهای باقی‌مانده یک نسخه تغییریافته از همین قرارداد را امضا کردند که آن را TPP11 نامیدند.

اما ترامپ فقط به این راضی نبود و بقیه گام‌های او نیز تا حدی ددمنشانه بود. او در ماه مارس 2018 روی 3 میلیارد دلار از کالاهای چینی تعرفه وضع کرد.این کالاهای به‌طور مثال شامل قطعات الکترونیک، لباس و تجهیزات علمی و آزمایشگاهی بودند.

در سال 2016، ترامپ قول داد که خیلی سریع کسری تجارت کالاهای ایالات متحده با چین را "معکوس کند". با این حال از آن زمان این فاصله افزایش یافته و در 11ماه منتهی به نوامبر سال گذشته به 287میلیارد دلار رسیده است.

حتی پیش از اینکه ویروس کرونا میلیون‌ها آمریکایی را آلوده کند و شدیدترین رکود اقتصادی را از زمان رکود بزرگ به وجود آورد، چین در برابر تحریم‌های تعرفه‌ای ترامپ مقاومت کرد. زمانی که چین این ویروس را تحت کنترل درآورد، تقاضا برای تجهیزات پزشکی و ابزار دورکاری، سبب گسترش مازاد تجاری آن با آمریکا، به رغم وضع انواع مالیات‌ها شد.

برنده مسلم

مسئله اینجاست تنها چیزی که دونالد ترامپ در این جنگ تجاری به آن توجه دارد، تراز تجاری آمریکا است. در این مورد هم تراز تجاری آمریکا در تجارت با چین مهم است.اگر این تراز تجاری مثبت باشد، یعنی آمریکا بیشتر از آنکه از چین کالا وارد کند، به آن کالا صادر می‌کند. اگر هم تراز تجاری آمریکا با چین منفی باشد، یعنی بیشتر کالا از چین وارد می‌کند تا صادر.

تراز تجاری آمریکا و چین در سال 2018، 419 میلیارد دلار به سود چین بوده است؛ یعنی اختلاف بین ارزش کالاهای چینی واردشده به آمریکا با کالاهای آمریکایی صادرشده به چین، 419 میلیارد دلار بوده است.نکته اینجاست که این تراز تجاری همواره حتی پیش از ملحق شدن چین به سازمان تجارت جهانی، به نفع چین بوده است. از زمان آغاز جنگ تجاری آمریکا و چین نیز بااینکه نرخ رشد این تراز تجاری مثل قبل نبود اما مقدار آن چندان تغییری نکرده است.

از آن‌سو هم هزینه جنگ تجاری همین‌الان هم در اقتصاد آمریکا قابل‌تشخیص است؛ زیرا وقتی تعرفه‌ها بالا می‌روند، در نهایت هزینه این افزایش تعرفه را باید مشتری نهایی بپردازد.این قضیه خصوصا وقتی مقایسه‌ای بین تورم کالاهای تعرفه‌دار با کالاهای بدون تعرفه بکنید، اثر مشخص تعرفه‌ها را در اقتصادی آمریکا نشان می‌دهد.

یکی دیگر از اثرات جنگ تجاری، کاهش میزان سرمایه‌گذاری چینی‌ها در آمریکا است و این در حالتی است که آمریکایی‌ها و شرکت‌هایی آمریکایی همچنان در چین سرمایه‌گذاری می‌کنند.

 درحالی که تنش‌های تجاری میان دو قدرت اقتصادی بزرگ دنیا توسط ترامپ آغاز نشد، وی با تعرفه‌ها و تحریم‌های بی‌سابقه شرکت‌های فناوری، این جنگ را گسترش داد. این رویکرد سخت‌گیرانه‌تر، آنطور که او امیدوار بود پیش نرفت.

مری لاولی، استاد اقتصاد در دانشگاه سیراکیوز گفت: "چین برای اقتصاد جهان بسیار بزرگ و بیش از حد مهم است که شما فکر کنید می‌توانید آن را مانند یک عروسک کاغذی برش دهید."

برنده مخفی

اما در میان این بحبوحه یک برنده هم وجود دارد. این برنده ویتنام است. از وقتی جنگ تعرفه‌ها بین آمریکا و چین شروع‌شده است، تراز تجاری آمریکا و ویتنام هرروز به نفع ویتنام افزایش می‌یابد.به نظر هم می‌رسد که بسیاری از تجار چینی، به‌جای چین صرفا محصولات خود را به تولیدکنندگان ویتنامی سفارش می‌دهند.

ویتنام کشور همسایه چین عملا از روابط تجاری شکننده آمریکا و چین بهره برده است و آن‌قدر در این جنگ تجاری سود کرده و می‌کند که اگر دونالد ترامپ رییس جمهور آمریکل میماند ،قطعا به فکر وضع تعرفه روی کالاهای ویتنامی هم می افتاد.