به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ایران زمین، برنامه تلویزیونی پرسشگر شامگاه گذشته با موضوع چالش‌های سیاست گذاری در آموزش و پرورش روی آنتن شبکه آموزش سیما رفت.

در این برنامه معاون سابق متوسطه آموزش و پرورش، رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی، عضو شورای عالی آموزش و پرورش و وزیر اسبق آموزش و پرورش حضور داشتند و به طرح موضوعات پرداختند.

مهدی زرافشان درباره این چالش ها در سیاست گذاری ها گفت: نهادهای تصمیم گیر در آموزش و پرورش کم نیستند. به طور مثال مجمع تشخیص مصلحت نظام، شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای عالی آموزش و پرورش و دولت از جمله نهادهای سیاست گذار و تصمیم گیر در حوزه آموزش و پرورش هستند. چالش اول شاید همین باشد که در این حوزه چه کسی باید سیاست گذاری کند. در ادامه چه کسی باید آنها را تضمین کند. اگر هم قرار است نهادهای مختلف در این زمینه سیاست گذاری کنند باید زمینه آن و سطوح ان تعریف شود. مثل مشخص است که مجمع تشخیص مصلحت نظام سیاستهای کلی آموزش و پرورش را تعیین می کند. سیاست های کلی نیز توسط رهبری به همه دستگاه های کشور ابلاغ می شود. مصوبات آموزش و پرورش هم از شورای عالی انقلاب فرهنگی باید بگذرد و در سطوح عالی اما انجه در اجرا می بینیم این است که تقسیم کارها درست انجام نمی شود.

معاون سابق آموزش متوسطه با اشاره به طرح حذف تنوع مدارس بیان کرد: در بحث تنوع مدارس تقریباً همه نهادها از جمله مجلس شورای اسلامی ورود کردند. حتی در پژوهشی که مجلس تهیه کرد آمد که نهادهای سیاست گذار متنوع و متعدد است و تقسیم کار هم مشخص نیست.

وی ادامه داد: شواری عالی آموزش بوده دامنه اختیارات وسیعی دارد اکنون هرچند وظایف خوبی برای آن تعیین شده اما در باره این وظایف به خوبی عمل نمی‌شود. در بحث سیاست گذاری باید به چند سوال پاسخ داده شود نخست اینکه چه کسانی سیاست گذاری می‌کنند؟ وقتی تعدد سیاست گذاری وجود دارد باید بپرسیم هرکدام چه نقشی دارند و باید چه در سطحی سیاست گذاری کنند؟ یک مصداق دیگر، ساختار شش سه سه است. بنابر یک تقسیم وظیفه قرار است قرار است به هر موضوعی که مجلس ورود می‌کند شورای عالی انقلاب فرهنگی ورود نکند و برعکس. بنا بر قانون اهداف و وظایف وزارت آموزش و پرورش مصوبه سال ۶۷ تصریح شده که تغییر ساختار باید به تصویب مجلس برسد اما ساختار شش سه سه این روند را طی نکرده است. خسارتی که این تغییر ساختار وارد می‌کند غیرقابل جبران است از منابع فیزیکی گرفته تا نیروی انسانی.

زرافشان تاکید کرد: مجلس باید مراقبت کند که قانون بدون نظارت او تصویب نشود، ولی شاهد هستیم که مجلس در آن زمان در برابر این تغییر ساختار سکوت می‌کند. تغییر ساختار را شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب کرد اما این قانون باید از سوی مجلس تصویب می شد اما این اتفاق نیفتاد و مصوبه مستقلی از سندتحول بنیادین از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب شد.

وی گفت: در سال ۹۱ شورای عالی انقلاب فرهنگی، سند راهبردی نخبگان کشور را تصویب می‌کند که جهت گیری های آینده نخبگان را تعیین می کند یک بحث ساختاری هم مطرح شده که باید برای تحقق این امر وزارت آموزش و پرورش ورود کند و طرح شهاب هم برای تحقق آن کلید خورد. وقتی یکی دو سال گذشته شورای عالی انقلاب فرهنگی دخالت کرد و برخلاف مصوبه خودش حرکت کرد و اجازه اجرا به آموزش و پرورش نداد و ساختار جدید تشکیلاتی را هم برای سازمان استعدادهای درخشان تصویب و ابلاغ کرد.

وی با اشاره به برخی وظایف شورای عالی آموزش و پرورش گفت: پیوست هر طرح و لایحه‌ای که به آموزش و پرورش می‌رود باید مصوبه شورای عالی آموزش و پرورش را داشته باشد. ریشه مشکل به این برمی‌گردد که این نهادها با یکدیگر هماهنگی ندارند. دانش آموزی که در تراز سند تحول است باید در شش ساحت تربیتی رشد کند، اما آیا متناسب با آن تعیین تکلیف و سیاست گذاری می‌کنیم؟ تعارضی میان کمیت و کیفیت وجود دارد. ۴۶ هزار مدرسه زیر ۵۰ نفر جمعیت دانش آموزی داریم. به هر پایه هم نمی‌شود یک معلم تخصصی و همه امکانات چون کتابخانه و آموزشگاه و … تخصیص داد. پس زمینه تربیت در ساحت‌های شش گانه به طور کامل فراهم نمی‌شود. پیشنهادم این است که شورای عالی آموزش و پرورش، کانون سیاست گذاری نهادهای سیاست گذار و تصمیم گیر باشد.