به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ایران زمین و به نقل از ساینس، سیمان فسفات کلسیم در شکل فعلی، معمولا به عنوان یک ماده چسبناک به درون شکستگی استخوان ها تزریق می شود. هنگامی که این سیمان تحت فشار زیاد قرار بگیرد، ممکن است ترک بردارد. این ترک ها به مرور عمیق تر شده و در نهایت موجب شکستگی ایمپلنت می شوند. این وضعیت مشابه چیزی است که در مورد سیمان مورد استفاده در ساختمان ها رخ می دهد، به دلیل این ضعف ، سیمان کلسیم فسفات معمولا در استخوان هایی مورد استفاده قرار می گیرد که در ساختار اسکلتی بدن، بار قابل توجهی را متحمل نمی شوند.
امیدواری محققان برای تولید نسل جدید از سیمان استخوان
اکنون محققان با افزودن فیبرهای کربن به سیمان کلسیم فسفات توانستند این نقطه ضعف را از دو طریق ازبین ببرند، اول اینکه فیبرهای کربن موجب افزایش تحمل بار توسط سیمان می شوند و فضای بین شکاف ها را پر می کنند و در نتیجه مانع از افزایش عمق ترک ها می شوند. دوم اینکه سطح فیبرهای کربن مورد استفاده در سیمان به صورت شیمیایی فعال شده است و به محض تماس با مایعات بدن که در محل ترک خوردگی سیمان تجمع می کنند، یک فرایند معدنی آغاز می شود که در مجاورت محل ترک، موجب تشکیل آپاتیت می شود. آپاتیت نوعی ماده معدنی فسفاتی است که سنگ بنای استخوان ها محسوب می شود.
محققان امیدوارند پس از تکمیل این تحقیقات بتوانند نسل جدیدی از سیمان استخوان را تولید کنند که برای بازسازی مجموعه بزرگی از استخوان های بدن ازجمله استخوان هایی که در ساختار اسکلتی متحمل بار سنگین و دائمی می شوند، کاربرد داشته باشد.