به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی ایران زمین، در تیر ماه 1358 محمدرضا شجریان ربنای خود را ضبط و برای همیشه ماندگار کرد و در 19 اردیبهشت 1396 در فهرست آثار ملی ایران ضبط شد که پیش از افطار و اذان مغرب مهمان روزه‌داران بر سر سفره افطار بود. این اثر یکی از آثار برجسته محمدرضا شجریان و شامل ۴ دعا از آیات قرآن است که در مقام‌های رَست و عجم خوانده شده و همه دعاهای آن با عبارت ربّنا آغاز می‌شوند. 

پویا سرایی در باره نسخه اصلی این اثر معتقد است که،  ربنای محمدرضا شجریان در طول دهه های اخیربه عنوان یکی از ماندگارترین نغمات آیینی ماه رمضان برای همگان خاطره ساز بوده است و فارغ از اینکه این اثر در حال حاضر به طور عمومی پخش می شود یا خیر، هدف از بازآفرینی آن فارغ از محتوای آن نشان دادن ارزش های موسیقایی این اثر بود.

بنا به گفته محمدرضا شجریان، انگیزه اصلی وی از خواندن این دعا، تدریس آن به دو هنرجو بوده و این اثر در یکی از استودیوهای رادیو ایران ضبط شده‌است. 

موسیقی مذهبی و آیینی در همه فرهنگ های خاورمیانه همواره به غیر از کارکرد خود به عنوان یک ملودی زیبا نیز قابل شنیدن بوده است. همانطور که بسیاری از نغمه های زیبا در موسیقی مذهبی و آیینی نیز وارد شده است. چه بسا ملودی هایی که توسط استادان به نام موسیقی مذهبی و آیینی خلق شده است بسیار بکرتر و اثرگذارتر از آثار آهنگسازان نیز باشد.