به گزارش پایگاه خبرگزار ایران زمین، دکتر ملیحه افشاریان متخصص آسیب شناسی و پاتولوژی در خصوص سرطان کلیه بیان داشت: از چاقی  می توان به عنوان یکی از علل آن یاد کرد که ممکن است روی هورمون های استروئیدی اثر بگذارد،  این هورمون های استروئیدی باعث افزایش پرولیفریشن سلول های کلیه می شوند.

وی ادامه داد: همراهی چاقی با اختلالات هورمونی مثل کاهش سطح پروتیین های متصل شونده به هورمون‌های جنسی و مقاومت به انسولین و افزایش سطح هورمون های رشد منجر به افزایش ریسک خطر کلیه می شود.

افشاریان، سیگار کشیدن را از دیگر فاکتورهای مهمی اعلام کرد که به وضوح باعث افزایش ریسک سرطان کلیه می شود و گفت: مورد بعدی هم داروهای کنترل کننده فشار خون بالا به مخصوص دیورتیک ها است.

وی افزود: مورد بعدی بیماری های اکتسابی کیستیک کلیه است به خصوص در افرادی که طولانی مدت دیالیز خونی دارند و بیشترین نوع کانسر کلیه شناخته شده در این بیماران نوع Papillary RCC است.

افشاریان بیان داشت که مورد بعدی تماس های شغلی با برخی مواد مانند تری کلرواتیلن است که در صنایع فلزی از آن استفاده می شود.

وی به شیوع سرطان کلیه اشاره کرد و گفت: سرطان کلیه امروزه از نظر شیوع، نهمین سرطان در مردان و چهاردهمین سرطان در زنان است و به عنوان شانزدهمین علت مرگ مرتبط با سرطان در جهان شناخته می شود.

افشاریان با اشاره به اینکه ۷۰ درصد بیماران تازه شناخته شده سرطان کلیه در کشورهای با سطح اقتصادی و اجتماعی بالا هستند، گفت: نسبت ابتلای سرطان کلیه در مردان به زنان در جهان دو برابر بوده و این سرطان در کودکان نسبتا نادر است.

وی ادامه داد: در ایران طبق آمار ثبت شده در مرکز ثبت سرطان ها، سرطان کلیه هفدهمین کانسر از نظر شیوع شناخته شده بنابراین در ایران شیوع کمتری نسبت به جهان دارد اما نسبت کانسر کلیه در ایران هم مانند آمار جهانی در مردان ۲ برابر زنان است و همچنین نسبت مرگ و میر این سرطان در ایران هم نسبت به جهان کم تر است.  

وی با اشاره به اینکه ۲ تا ۴ درصد سرطان های کلیه خانوادگی و بقیه موارد تک گیر هستند، گفت: اگر در فردی بستگان درجه اول سابقه ابتلا به سرطان کلیه داشته باشند احتمال ابتلای این فرد نسبت به افراد عادی دو برابر است.

افشاریان ادامه داد: در زمینه درمان تحولی که اتفاق افتاده این است که درمان های آنکولوژیک امروزه هدفمند شده اند و به ویژه از ایمونوتراپی برای درمان استفاده می شود. از معروف ترین روش های ایمونوتراپی استفاده از داوری های مرتبط با PDL۱ است. در حال حاضر برای درمان با سلول های بنیادی مطالعه تایید شده ای وجود ندارد.