به گزارش پایگاه خبری وتحلیلی ایران زمین، مطالعات نشان داده‌است که، بیماران چاق مبتلا به نوعی سرطان پیشرفته پروستات نسبت به بیماران دارای اضافه وزن و وزن طبیعی، مدت طولانی‌تری زنده می مانند.

برای انجام این مطالعه بیش از هزار و ۵۰۰ بیمار مبتلا به یک نوع پیشرفته سرطان پروستات را در مدت سه سال مورد پیگیری قرار دادند.

محققان میزان بقا را در هزار و ۵۷۷ بیمار درگیر در سه کارآزمایی بالینی مختلف بررسی کردند؛ میانگین سنی این بیماران ۶۹ سال و متوسط شاخص توده بدنی آنها (BMI)، ۲۸ بود.

مطالعات انجام شده نشان داد که، میزان زندن ماندن بیماران چاق با شاخص توده بدنی بالای ۳۰، ۱۰ درصد بالاتر از بیماران لاغرتر بود.

شاخص توده بدنی، یک عامل محافظتی در میزان نجات یافتن بیماران مبتلا به سرطان است؛ بطوری که در مدت ۳۶ ماه، حدود ۳۰ درصد از بیماران چاق زنده ماندند؛ در حالی که این آمار در بیماران دارای اضافه وزن یا وزن معمولی، ۲۰ درصد بود.

بطور کلی  چاقی با افزایش خطر مرگ و میر ناشی از انواع سرطان و برخی از بیماری‌ های مزمن همراه است هرچند شواهدی در مورد  تعدادی از سرطان‌ ها وجود دارند که میزان بقای بیشتری را در بیماران دارای شاخص توده بدنی بالا نشان می دهد. به این پدیده پارادوکس چاقی می‌گویند.

نیکلا فوساتی و همکارانش در دانشگاه سن رافائل در ایتالیا در این مطالعه به بررسی این موضوع پرداختند که آیا پارادوکس چاقی در مورد بیماران مبتلا به نوع پیشرفته‌ سرطان پروستات صدق می‌کند یا خیر.

پروستات غده‌ای در دستگاه تناسلی مردان است. بیشتر سرطان‌ های پروستات آرام رشد می‌کنند، اما برخی رشد نسبتاً سریعی دارند.

سلول‌ های سرطانی ممکن است از پروستات گسترش یابند و به دیگر بخش‌ های بدن به ویژه استخوان‌ ها و گره‌ های لنفاوی برسند. این بیماری ممکن است در آغاز نشانگانی را بروز ندهد، اما در مراحل پیشرفته‌ تر می‌ تواند مشکلاتی را در ادرار کردن، خون در ادرار یا درد در ناحیه لگن و کمر هنگام ادرار به وجود آورد.