مهران احمدی اعتقاد دارد که در سینما به هیچ وجه نقش یکسان بازی نکرده و هر بار سعی کرده نقشی متفاوت بازی کند، اما متأسفانه نادیده گرفته شده است.

مهران احمدی چند وقتی است که با پخش دوباره سریال پایتخت و آوای باران دوباره دیده می‌شود و البته با بازی در ابلق نرگس آبیار به جشنواره فیلم فجر آمده است. او با نقش بهبود سریال "پایتخت" بیشتر سرزبان‌ها است و با شخصیت شکیب "آوای باران" این شب‌ها سریال او دیده می‌شود.

به سراغ احمدی رفتیم اگرچه خیلی اهل مصاحبه نیست؛ او ابتدا درباره نقش بهبود تأکید کرد: واقعیت این است که سریال "پایتخت" را خیلی دوست دارم و کسانی در این سریال حضور دارند که به نظرم در نوع خودشان بهترین‌اند. به همین خاطر خیلی خوشحال شدم که نقش "بهبود" را به من پیشنهاد دادند و من این نقش را بازی کردم. به نظرم بهبود در روند قصه پایتخت، تأثیرگذار بود، حتی زمانی که همه فکر می‌کردند بهبود مُرده است و اسیر داعش می‌شوند، بهتاش از عکس بهبود جدا نمی‌شود و این نشان دهنده اهمیت خانواده و پدر است.

او تصریح کرد: اصولاً دوست دارم نقش‌هایی را بازی کنم که تأثیرگذار باشد و بهبود به نظرم این تأثیرگذاری را در روند داستان داشت. به همین دلیل وقتی در "پایتخت6" هم پیشنهاد بازگشت بهبود را دریافت کردم و فیلمنامه را خواندم، متوجه شدم این شخصیت هنوز تأثیرگذار است و به همین خاطر به سریال پایتخت برگشتم.

احمدی ادامه داد: همواره سعی دارم هر نقشی که بازی می‌کنم، کاملاً متفاوت باشد وگرنه اگر قرار باشد مهران احمدی مدام خودش را جلوی دوربین تکرار کند، یا فقط به جای دیگران حرف بزند، اسمش بازیگر نیست. خیلی ساده است که آدم در هر نقشی مثل خودش بخندد، گریه کند، حرف بزند، عاشق شود و… اما من بازیگر حق ندارم مثلاً در نقش شکیب به جای خودم باشم، یا نقش کلیشه‌ای و تکراری ارائه کنم که مردم بارها و بارها و بارها در سینما و تلویزیون آن‌ها را از من دیده‌اند.

بازیگر نقش شکیب از ویژگی‌هایی که او را به بازی در سریال "آوای باران" ترغیب کرده نیز سخن گفت: یکی از این دلایل، وجود خود آقای سهیلی‌زاده کارگردان این سریال است که به نظرم یکی از بهترین کارگردانان ما به شمار می‌رود. علاوه بر آن، کاراکترهای جذاب، فیلمنامه محکم و .... نیز باعث شدند من به این سریال جذب بشوم و شخصیت شکیب را بسازم.

ترجیح مهران احمدی برای بازیگری، تلویزیون است؛ او در این باره تصریح کرد: واقعیت این است که من در سینما به هیچ‌وجه نقش یکسان بازی نکردم و هر بار که مقابل دوربین سینما ایستادم، سعی کردم نقشی متفاوت بازی کنم. اما متأسفانه نادیده گرفته شدم. در نقطه مقابل، اگر در تلویزیون بازی کنم، بسیاری از مردم مرا می‌شناسند و می‌توانم در ذهن عموم آنان باقی بمانم.