به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ایران زمین، کیم لوئیس، پروفسور زیست شناسی و مدیر مرکز ضد میکروبی در دانشگاه شمال شرقی در شهر بوستون آمریکا، می گوید که بیماری لایم ممکن است در نهایت به تاریخ بپیوندد.

به نقل از دویچه وله، دلیل این خوش بینی، کشف یک ماده شیمیایی کشنده، برای باکتری ای که باعث انتقال بیماری از کنه می شود، می باشد؛ اما این ماده برای حیوانات بی ضرر است.

بیماری لایم ناشی از باکتری به نام "Borrelia burgdorferi" است؛ که در جوندگان کوچک مانند موش و همچنین گوزن ها وجود دارد. حال آنکه این حیوانات علائم بیماری را از خود نشان نمی دهند. کنه ها به عنوان ناقل عمل می کنند، به این معنی که وقتی از خون این حیوانات تغذیه می کنند، باکتری ها را به بدن میزبان های جدید، مانند انسان ها منتقل می کنند.

علائم عفونت

اگر فردی پس از گزش کنه به بیماری لایم مبتلا شود، می تواند علائم مختلفی را نشان دهد. یکی از شایع ترین علائم، التهاب دایره ای پوست است که در اطراف محل گزش ایجاد می شود و به شکل حلقه پخش می شود. در افرادی که رنگ پوست تیره تری دارند، التهابات ممکن است شبیه کبودی باشند. این به اصطلاح قرمزی در 80 تا 90 نفر از 100 فرد آلوده دیده می شود.

با این حال، بیماری لایم می تواند به روش های دیگری نیز خود را نشان دهد. به عنوان مثال، در چند هفته اول پس از گزش کنه، بدن فرد ممکن است علائم شبه آنفولانزا مانند خستگی، درد مفاصل، درد ماهیچه ها، افزایش دما یا تعریق شبانه را از خود نشان دهد. ضربان قلب نامنظم، کمردرد یا درد عصبی نیز از علائم دیگر این بیماری هستند.  

اجازه ندهید کنه ها به شما برسند

هنوز نمی توان از بیماری لایم جلوگیری کرد. با توجه به این واقعیت که حشرات می توانند بیماری های دیگری را نیز منتقل کنند،  برای مثال انسفالیت ناشی از کنه، در ابتدا باید از نیش کنه اجتناب کرد.

این بدان معناست که هرکسی که بیرون از خانه در چمنزارها یا جنگل ها است باید تا جایی که امکان دارد لباس بپوشد، مخصوصاً روی پاها را بپوشاند.

کنه ها بیشتر روی لباس های رنگ روشن قابل مشاهده هستند. اسپری های ضد کنه نیز کنه ها را حداقل برای مدت محدودی دور نگه می دارند؛ اما همه محصولات به یک اندازه قابل اعتماد نیستند.

بیماری لایم چگونه درمان می شود؟

در مراحل اولیه، بیماری لایم با آنتی بیوتیک هایی مانند داکسی سایکلین قابل درمان است. با این حال، چنین داروهایی می توانند میکروبیوم روده را مختل کرده و منجر به علائمی مانند اسهال شوند. در بدترین حالت، آنتی بیوتیک می تواند باعث توسعه مقاومت آنتی بیوتیکی شود. با این حال، اگر بیماری لایم درمان نشود، مزمن می شود و مدام برمی گردد.

در ایالات متحده و کانادا، قبلاً واکسنی با نام "LYMErix" برای بیماری لایم وجود داشت. این واکسن در سال 1998، توسط سازمان پیشگیری از بیماری ها ی ایالات متحده برای بیماران در معرض خطر تأیید شد، اما در سال 2002، "GlaxoSmithKline" تولید واکسن را متوقف کرد و مدعی شد که فروش آن ضعیف است.

اخیراً اخباری در مورد واکسن احتمالی دیگری برای بیماری لایم برای انسان منتشر شد. دو شرکت داروسازی "Valneva" و "Pfizer"  نتایج مثبت مرحله 2، از جمله پاسخ تقویت کننده، برای واکسن "VLA15" را منتشر کردند.

خوان کارلوس ژارامیلو، مدیر ارشد پزشکی والنوا، در بیانیه ای مطبوعاتی اشاره کرد: "بیماری لایم نشان دهنده یک نیاز پزشکی بالا نیست که بر زندگی میلیون ها نفر در نیمکره شمالی تأثیر می گذارد. ما از نتایج فاز دوم هیجان زده ایم و معتقدیم آن ها یک گام بزرگ در جهت رسیدن به درمان این بیماری شدید می باشند."

درمان هدفمند بیماری لایم

طی مطالعه ای اخیر، تیمی زیر نظر کیم لوئیس در دانشگاه شمال شرقی دریافتند که ترکیبی شیمیایی با نام "هیگرومایسین A" برای حیوانات کاملاً بی ضرر است و بر روی اکثر باکتری ها تأثیر چندانی ندارد؛ به جز باکتری های اسپیروکت، که آن ها را از بین می برد." 

هیگرومایسین A یک عامل ضد میکروبی است که در خاک یافت می شود. این ماده در ابتدا در سال 1953 کشف شد. با این حال، در آن زمان، دانشمندان آن را بی اثر دانستند، احتمالاً به این دلیل که برای مبارزه با عوامل بیماری زای معمولی بسیار ضعیف به نظر می رسید. اما لوئیس آن را در برابر اسپیروکت ها فوق العاده موثر می داند.

تیم لوئیس هنگام غربالگری میکروارگانیسم ها در خاک برای ترکیبات ضد میکروبی، اثر هیگرومایسین A را کشف کردند.

منبع: www.dw.com