به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی ایران زمین، کووید_19 که یکی از ویروس‌های نوظهور خانواده کرونااست، اندام‌های تنفسی را درگیر کرده و به آن‌ها آسیب می‌رساند. البته، سایر اندام‌ها از جمله دستگاه عصبی، چشم‌ها، دستگاه گوارش و کلیه‌ها نیز از هجوم این ویروس در امان نیستند.

بررسی‌هایی که پیرامون بهبودیافتگان این بیماری انجام شده است، نشان می‌دهد ریه‌های برخی از آنان ممکن است دچار آسیب‌دیدگی طولانی مدتی شود که حتی پس از بهبودی آثار این ویروس بر روی آن قابل مشاهده باشد.

محققان چینی اعلام کردند از بین ۷۰ بیمار بهبودیافته، در سی‌تی‌اسکن ۶۶ مورد از آن‌ها آسیب به ریه مشاهده شده است. ازآنجا که مرس که یکی دیگر از ویروس‌های خانواده کرونااست، می‌تواند ریه‌های فرد را پس از بهبودی تا چندین ماه درگیر کند، این اتفاق در مبتلایان به کووید_19 چندان دور از انتظار نبود. محققان در سال ۲۰۱۷ در مجله رادیولوژی و تصویربرداری هندی اعلام کردند که حدود یک سوم بیماران مبتلا به مرس که دچار آسیب ریه شده بودند، بعد از گذشت ۷ ماه به طور کامل بهبود نیافتند.

یووهی وانگ، (Yuhui Wang) رادیولوژیست در دانشگاه علم و فناوری Huazhong در ووهان چین گفت: این آسیب‌ها به دلیل وجود انبوهی از بافت‌های سفت شده است که باعث انسداد رگ‌های خونی در کیسه‌های ریز هوایی به نام آلوئول‌ها می‌شود. آلوئول‌ها اکسیژن را جذب می‌کنند تا ضایعات بافت اطراف خود را تشکیل دهند.

ضایعات بافتی می‌تواند نشانه مزمن بیماری‌های ریوی باشد، از جمله در بیماری سارس و مرس صدمات مشابهی در بیماران بهبودیافته مشاهده شده بود.

مطالعات طولانی مدت در مورد بیماران سارس نشان داد که حدوداً یک سوم افرادی که دارای علائم شدید بیماری بودند، بعد از بهبودی دچار آسیب دائمی ریه شدند.

به گفته وانگ و همکارانش مطالعات انجام شده روی بیماری سارس و مرس نشان می‌دهد معمولاً این ویروس‌ها فقط یک ریه را درگیر می‌کند، اما ویروس کرونا دو ریه را فوراً درگیر می‌کند.

از ۹۰ بیمار مبتلا به کرونا که در بیمارستان Huazhong بستری شده بودند، در ۷۵ مورد آن‌ها از تاریخ ۱۶ ژانویه تا ۱۷ فوریه، آسیب در هر دو ریه مشاهده شده بود.

سی‌تی‌اسکنی که از قبل ترخیص از ۷۰ بیمار گرفته شد، نشان داد که ۴۲ مورد این بیماران دارای ضایعات در اطراف آلوئول‌ها هستند که احتمالاً این ضایعات به زخم تبدیل می‌شود.

برخی از بافت‌ها تا روز پانزدهم، چند روز قبل از اینکه بیمار از بیمارستان ترخیص شود، بهبود یافتند، اما برخی از این بافت‌ها ممکن است در ریه ماندگار شوند؛ بنابراین با توجه به گسترش وسیع این بیماری همه‌گیر، مشکلات ریوی ناشی از کووید ۱۹ ممکن است سلامتی هزاران نفر را در سال‌های بعد تهدید کند.

وانگ و همکاران معتقدند که برخی از آسیب‌های به وجود آمده در ریه با گذشت زمان ناپدید می‌شود، اما  در برخی از بیماران، ناهنجاری‌های ریه به لایه‌هایی از بافت زخم معروف به فیبروز ریوی تبدیل می‌شود.

جای زخم ریه‌ها باعث سفت شدن بافت ریه می‌شود و گرفتن اکسیژن کافی را سخت می‌کند.

در بدترین حالت، آسیب ناشی از این التهاب به حدی شدید است که در نهایت باعث ایجاد بافت ضخیم زخم می‌شود، چیزی که در سارس و مرس نیز دیده می‌شود.

به گفته رادیولوژیست کارونا داس (Karuna Das) از دانشگاه امارات متحده عربی، تنفس با کمک ونتیلاتور‌ها (تهویه‌های مکانیکی وسایلی هستند که برای تنفس بیماران استفاده می‌شوند) می‌تواند باعث آسیب به ریه شود و شاید تشخیص این نوع آسیب از طریق ونتیلاتور‌ها سخت باشد.

داس افزود: در هنگام شیوع مرس، برخی از بیماران بیش از ۱۰۰ روز در ونتیلاتور قرار داشتند، اکسیژن با فشار قوی به آن‌ها تزریق می‌شد و هنگامی که ریه‌ها پر از اکسیژن و باعث تروما می‌شد.