گروه تحلیل و آینده پژوهی پایگاه خبری تحلیلی ایران زمین، آینده از نگاه بسیاری از دانشمندان و متخصصان جنگ و علوم سیاسی همچون دیو ایوانز، تحت عنوان "سونامی فناوری" توصیف می‌شود که در آن افزایش تصاعدی در پیشرفت‌های فناورانه، که همانند یک سونامی قدرتمند دیده می‌شود، به شکل ویرانگری موجب تغییر چشم‌انداز در جامعه بین‌المللی شده است. فناوری‌های " اخلالگر" مسلماً شیوه جنگ را در مدت‌زمان کوتاهی تغییر و آن را متحول خواهند کرد.

یک نمونه عالی از موفقیت در فناوری " اخلالگرانه" که طی دهه گذشته توسعه فزاینده‌ای یافته، چاپ 3 بعدی است. یک روش نسبتاً ساده که از طریق آن لایه‌هایی از مواد بر روی یکدیگر چاپ می‌شوند و درنهایت منجر به تولید وسایل سه‌بعدی از اسباب‌بازی‌ها تا پوسته‌های اتومبیل می‌شود و پس از اتمام مراحل، آن‌ها کاملاً با یکدیگر ترکیب می‌شوند. در حال حاضر بیوتکنولوژی‌ها به دنبال کاربردهای مهندسی هستند که در آن اعضای بدن و سایر حیوانات با استفاده از همان تکنیک‌های چاپ سه‌بعدی ساخته و تولید انبوه می‌شوند. اما این فرایندها صرفاً علمی و پزشکی نخواهند بود و می‌تواند روی دیگر جنگ فناورانه را نشان دهد.

در مارس 2011، دکتر آنتونی آتالااز دانشگاه ویک فارست، در کنفرانسی با موضوع "فناوری‌های جدید" سخنرانی کرد که در آن او یک مدل 3 بعدی از کلیه انسان را روی صحنه چاپ کرد و توضیح داد که چگونه در حال کاربر روی فناوری جایگزینی سلول‌های زنده از طریق مواد شیمیایی برای چاپ یک اندام زنده انسانی است.

در سال ۲۰۰۹، یک تیم ایتالیایی و سوئدی " دست هوشمند " را به‌عنوان اولین دست مصنوعی با داشتن حس‌های مختلف به رسانه‌های بین‌المللی ارائه دادند. در همان سال، تیمی از محققان اسپانیایی؛ پروتئینی به نام RGS - 14 را کشف کردند که تقریباً یک تقویت‌کننده حافظه محسوب می‌شود. در ژوئن 2011، دانشگاه قلب تگزاس یک قلب مصنوعی قابل‌اعتماد و بدون لخته یا خرابی برای انجام آزمایش‌های بالینی ساخت.

 ازآنجایی‌که انسان؛ امروزه بیشتر فناوری‌ها را برای ترمیم یا جایگزینی بافت ناسالم می‌پذیرد، ری کورزویل آینده‌پژوه پیش‌بینی می‌کند که در برهه‌ای از زمان انسان و ماشین باهم ادغام می‌شوند و به‌گونه‌ای جدید که "تکنی" نامیده می‌شود تبدیل خواهند شد. او پیش‌بینی می‌کند که در سال 2030 نانو ربات‌ها از طریق ترکیب هوش بیولوژیکی و غیر بیولوژیکی یا ظرفیت‌های "ماشینی" ذهن انسان را به‌طور شگفت‌انگیزی گسترش دهند.

البته در همین رابطه بسیاری ازجمله ایوانز، در مورد مفهوم "تکینی" کاملاً مطمئن نیستند، اما سایر آینده‌پژوهان این مفهوم را قابل‌قبول داشته و در آینده چنین تحولی را زمینه‌ساز از بین رفتن جامعه انسانی سنتی در عصر فناورانه یاد می‌کنند. صرف‌نظر از اینکه ما تا چه اندازه به سمت تکینی گرایش داریم، تأثیرات اخلاقی و تصمیمات مربوط به آن خصوصاً در حوزه جنگ بسیار عمیق و ریشه‌ای خواهد بود.

ازنظر تاریخی، ما دیده‌ایم که چگونه پیشرفت‌های سریع فناورانه طی 2 دهه بین جنگ اسپانیا - آمریکا (1898) و پایان جنگ جهانی 1 (1918)، نحوه و عملکرد جنگ‌ها را تغییر داده است. پیشرفت‌های جدید فناوری در هواپیماها، تانک‌ها، زیردریایی‌ها، ناوهای جنگی، توپخانه، سلاح‌ها، گازهای سمی و مواد منفجره اثرات دائمی در برداشته است. دهه آینده پیشرفت‌های فنّاورانه در ژنتیک، فناوری نانو و رباتیک در زندگی ما همین نقش را انجام خواهند داد و تأثیر آن بر (جنگ و مناقشات) بسیار گسترده خواهد بود.

ایوانز معتقد است که تا سال 2050، 1000 دلار قدرت محاسباتی برابر با پردازش تمامی مغزهای انسان روی کره زمین است. پیش‌بینی‌های وی برای 40 سال آینده مبتنی بر این تصور است که سرعت نوآوری در فناوری با شتاب بیشتری نسبت به اکثر برآوردها در جامعه بشری انجام می‌شود. رشد قدرت محاسباتی، ذخیره‌سازی داده‌ها، پهنای باند و اطلاعات تقریباً غیرقابل‌تصور است.

وی احتمالاً " هوشمند سازی" را در نظر می‌گیرد که همه‌چیز را به اینترنت متصل ساخته و امکان نظارت و مدیریت محیط ما را فراهم می‌آورد. هنگامی‌که رایانه‌ها تفسیر آنی را انجام می‌دهند، موانع زبان از بین خواهند رفت و نه‌تنها توانایی‌های شناختی نسبت به انسان‌ها دارند، بلکه "خودآگاه و تصمیم‌گیرنده" نیز خواهند بود.

همانند ری کرزویل، برخی از آینده‌پژوهان متقاعد شده‌اند که بسیاری از انسان‌ها سرانجام؛ پیشرفت‌های الکترونیکی را می‌پذیرند و این امر مغز را قادر می‌سازد تا با تحولات جدید ارتباط برقرار کند و ازاین‌رو رقابت بیشتری برای مشاغل در جامعه بشری به دست خواهد آمد.

عوارض چنین رویکردی به دلیل اینکه مردم بر ماشین‌آلات و فناوری تکیه‌دارند، به‌طور فزاینده‌ای در معرض حملات سایبری قرار خواهند گرفت و تأثیر عمیقی بر ارتش‌ها و امنیت جامعه خواهد گذاشت.در حال حاضر استراتژی ست‌ها در مورد این وقایع احتمالی که بر پایه فناوری‌های مدرن هست فکر و چاره‌اندیشی می‌کنند.

همان‌طور که در سند فعلی محیط عملیات مشترک ایالات‌متحده اشاره‌ شده است: "از بسیاری جهات، دنیای 2030 می‌تواند امروز برای ما تقریباً عجیب به نظر برسد، همان‌طور که جهان 2000 برای یک ناظر از سال 1900" بسیار شگفت‌انگیز بوده و بیشتر آینده‌پژوهان این امر را یک واقعیت مهم می‌دانند.

مطمئناً این "سونامی" فناوری‌های نوظهور تأثیر بسزایی در نحوه انجام جنگ‌های آینده خواهد داشت و آن را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد. در همین رابطه؛ ایوانز پژوهشی را ارائه داده است كه وی آن را "اینترنت اشیا" می‌نامد و در آن اشاره دارد؛ مدتی در سال 2008، "اشیاء" بیشتری از طریق استفاده از رایانه به اینترنت متصل می‌شوند که به نسبت تعداد افراد متصل به اینترنت بیشتر است.

این " اشیاء" از سنسور اتومبیل گرفته تا حیوانات هستند، که به‌عنوان‌مثال سلامت آن‌ها کنترل می‌شود. از منظر نظامی، محیطی را تصور کنید که "همه اشیاء" سعی دارند " اشیاء" دیگر را از طریق فضای اینترنت شکست دهند و بار دیگر محیطی را تصور کنید که سپس رایانه خودش اقدامات پیشنهادی را به فرمانده میدان جنگ ارائه می‌دهد.

انسان‌ها در چنین محیطی در بخش‌های مختلف با یکدیگر؛ سطح متفاوتی از اعتماد را ایجاد می‌کنند. هنگامی‌که تصمیم مهمی بین توصیه‌های متناقض رایانه‌ای در مقابل تجزیه‌وتحلیل از شهود جمعی کارکنان شکل می‌گیرد، به نظر فرماندهان آینده چه واکنشی برای اعمال تصمیم صحیح از خود نشان خواهند داد؟