به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ایران زمین، آثار ژنتیکی در بدن زن جوانی که 7000 سال پیش درگذشته است، سرنخی را ارائه می دهد که نشان می دهد اختلاط ژنتیکی بین انسان های اولیه در اندونزی و افرادی از سیبری بسیار زودتر از آنچه تصور می شد، رخ داده است.

به نقل از الجزیره، پس از تجزیه و تحلیل اثر انگشت ژنتیکی زنی که در غاری در اندونزی به خاک سپرده شده، نظریه های مربوط به مهاجرت اولیه انسان ها در آسیا می تواند تغییر کند.

بصران برهان، باستان شناس از دانشگاه گریفیث استرالیا، می گوید: "این احتمال وجود دارد که منطقه والاسا محل ملاقات دو گونه انسانی، بین دنیسوواها و انسان های خردمند باشد."

برهان به منطقه ای در اندونزی، جایی که جسد با سنگ هایی در دستان خود پیدا شده بود، اشاره کرد.

دنیسوواها گروهی از انسان های باستانی بودند؛ که نام آن ها از غاری در سیبری که بقایای آن ها برای اولین بار در سال 2010 در آن جا پیدا شده بود، گرفته شده است. دانشمندان اطلاعات کمی در مورد آن ها دارند و حتی ویژگی های ظاهری آن ها نیز به طور کامل شناخته شده نیست.

تحقیقات نشان می دهد، که در حالی که آن زن از تبار استرانزی های جنوب شرقی آسیا و اقیانوسیه بوده است، دارای آثار ژنتیکی دنیسوواها نیز می باشد.

دانشمندان می گویند: "تجزیه و تحلیل ژنتیکی نشان می دهد، که این علف خوار پیش از دوران نوسنگی، بیشترین شباهت های ژنتیکی و ریخت شناسی را با گروه های امروزی پاپوآ و بومیان استرالیا دارد."

بقایای این زن در حال حاضر در دانشگاهی در شهر ماکاسار در جنوب سولاوسی نگهداری می شود.

تا همین اواخر، دانشمندان تصور می کردند که مردم آسیای شمالی مانند دنیسوواها، حدود 3500 سال پیش وارد آسیای جنوب شرقی شده بودند.

بررسی ژنتیکی، نظریه های مربوط به چنین الگوهایی از مهاجرت اولیه انسان ها را تغییر می دهد و همچنین ممکن است بینشی از ریشه پاپوایی ها و مردم بومی استرالیا، که DNA دنیسوواها را به اشتراک دارند، ارائه دهد.

ایوان سومانتری، مدرس دانشگاه حسن الدین در جنوب سولاوسی، که همچنین در این پروژه مشارکت دارد، اظهار کرد: "نظریه های مربوط به مهاجرت انسان های اولیه تغییر خواهد کرد، همانطور که نظریه های مربوط به نژاد نیز تغییر خواهند کرد."

منبع: www.aljazeera.com