به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ایران زمین، قورباغه ها که در آب و خشکی زندگی دوگانه ای دارند، در طول زندگی خود تکنیک های تنفسی بسیاری، از طریق آبشش، ریه و پوست، دارند. اکنون دانشمندان آلمانی روش دیگری را توسعه داده اند که به بچه قورباغه اجازه می دهد با وارد کردن جلبک به جریان خون خود برای تأمین اکسیژن، تنفس کند. روش توسعه یافته، که در مجله "iScience" منتشر شد، اکسیژن کافی را برای نجات سلول های عصبی در مغز قورباغه ها فراهم می کند.

به نقل از سایتک دیلی، هانس استراکا، محقق ارشد پروژه از دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیانس مونیخ، می گوید: "جلبک ها در واقع آنقدر اکسیژن تولید کردند که اگر بخواهید می توانند سلول های عصبی را دوباره زنده کنند. برای بسیاری از مردم، این یک داستان علمی تخیلی به نظر می رسد؛ اما این فقط ترکیب مناسب طرح ها و اصول بیولوژیکی است."

استراکا در حال مطالعه مصرف اکسیژن در مغز قورباغه های پنجه دار آفریقایی بود، که مکالمه با یک گیاه شناس ایده ای را برای ترکیب فیزیولوژی گیاه با علوم اعصاب به وجود آورد؛ استفاده از قدرت فتوسنتز برای تأمین اکسیژن سلول های عصبی. این ایده دور از ذهن به نظر نمی رسید. در طبیعت، جلبک ها به طور هماهنگ در اسفنج ها، مرجان ها و شقایق های دریایی زندگی می کنند و اکسیژن و حتی مواد مغذی را برای آنها تأمین می کنند.

برای بررسی، تیم تحقیقاتی جلبک سبز یا سیانوباکتریا را به قلب قورباغه تزریق کردند. با هر ضربان قلب، جلبک ها از طریق رگ های خونی وارد بدن می شوند و در نهایت به مغز می رسند. تابش نور به این قورباغه ها باعث شد که هر دو گونه جلبک، اکسیژن را به سلول های مجاور پمپ کنند.

پس از رسیدن جلبک ها به مغز، محققان سر قورباغه را جدا کرده و در حمام حباب اکسیژن همراه با مواد مغذی ضروری قرار دادند، که عملکرد سلول ها را حفظ می کند و به تیم اجازه می دهد تا بر فعالیت عصبی و سطح اکسیژن نظارت کنند. همانطور که محققان اکسیژن را از حمام تخلیه می کردند، اعصاب فعالیت خود را از دست می دادند. با این حال، با تاباندن نور به سر قورباغه، فعالیت عصبی در عرض 15 تا 20 دقیقه دوباره از سر گرفته شد. اعصاب احیا شده نیز به خوبی یا حتی بهتر از قبل عمل کردند و نتیجه آزمایش نشان داد که روش محققان سریع و کارآمد بود.

استارکا اظهار کرد: "این روش به طرز شگفت انگیزی قابل اعتماد و قوی بود و از نظر من یک رویکرد زیبا بود. کار اصولی به این معنی نیست که شما می توانید آن را در پایان عملی کنید؛ اما این اولین قدم برای شروع مطالعات دیگر است."

در حالی که محققان فکر می کنند یافته های آن ها ممکن است روزی منجر به ابداع درمان های جدیدی برای شرایط ناشی از سکته مغزی یا محیط های کم اکسیژن، مانند زیر آب و ارتفاعات بالا شود، جلبک ها هنوز آماده ورود به گردش خون انسان نیستند.

گام بعدی تیم این است که بررسی کنند آیا جلبک های تزریق شده می توانند در سیستم قورباغه های زنده، زنده بمانند و تولید اکسیژن را بدون ایجاد واکنش ایمنی که باعث مرگ حیوان می شود، ادامه دهند.

استارکا همچنین تصور می کند، که تحقیقات او به نفع آزمایشگاه های دیگر که با بافت های جدا شده یا ارگانوئیدها کار می کنند، می باشد. معرفی جلبک های تولید کننده اکسیژن می تواند به رشد این بافت ها و افزایش میزان بقا کمک کند و به طور بالقوه نیاز به آزمایش بر حیوانات زنده را کاهش دهد.

او بیان کرد: "شما باید ایده های جدید و مفاهیم جدید برای کشف داشته باشید. این یکی از راه های پیشبرد علم است. اگر شما ذهن خود را باز نگه دارید و به مسائل فکر کنید، می توانید همه احتمالات یک ایده را ببینید."

منبع: www.scitechdaily.com