حال با این استدلال، باید اعتراف کنم که زمان و پول آنقدر هم مشابه نیستند. پول، قطعا ذخیره ای از زمان است، اما این 2 مفهوم با هم تفاوت هایی نیز دارند.

برای مثال، زمان خطی است. پس از آنکه یک روز یا یک دقیقه گذشت، دیگر قابل بازگشت نیست. شما نمیتوانید آن را پس بگیرید. اکر شما یک ساعت را هدر دهید، آنرا برای همیشه از دست داده اید. اما اگر یک دلار را هدر دهید یا آنرا گم کنید همواره میتوانید یک دلار دیگر بدست آورید.  هم چنین زمان رو به جلو حرکت می کند، اما پول هیچ گونه جهتی ندارد.

مهمتر از آن، زمان خطی است. پول اینگونه نیست. از لحاظ تئوری، درآمد و ثروت حد بالائی ندارد. از طرف دیگر، هر فرد حدودا هفتاد سال (شاید هشتاد سال) بر روی زمین زندگی می کنیم. اگر خوش شانس باشید، ممکن است به مدت 1000 ماه زندگی کنید. تنها تعداد کمی از ما 5000 هفته زندگی می کنیم. اکثر ما بین 25000 تا 30000 روز زندگی می کنیم.

به گزارش گروه تحلیل و آینده پژوهی پایگاه خبری تحلیلی ایران زمین، بیایید تصور کنیم که زمان و پول قابل تعویض باشند. نتایج این تصور میتواند بسیار جالب باشد.

ثروت و کار

زمانی  که داشتم به رابطه ی بین پول و زمان پی می بردم، مهمترین یافته ام این بود که ثروت لزوما به معنای داشتن پول زیاد نیست.ثروت، داشتن زمان یا به عبارتی دیگر زمان بالقوه زیاد است. زمانی که پول زیادی جمع کرده اید، در واقع ذخیره زمانی بزرگی را در اختیار دارید، که میتوانید از آن هر طور که بخواهید استفاده کنید.

در حقیقت، این یکی از دلایلی است که استقلال مالی به موضوع مهمی در جامعه تبدیل شده است. استقلال مالی، که به معنای داشتن حدی از ثروت مالی است که دیگرشما را از کار کردن برای پول بی نیاز سازد، این فرصت را به وجود میاورد که از زمانتان به صورت دلخواه استفاده کنید.زمانی که در جمعی حضور داشتم، از افراد حاضر در جمع این سوال را میپرسم: چه چیزی به شما اشتیاق می دهد؟ تقریبا تمام جواب ها به یک موضوع اشاره می کردند: "می خواهم قادر باشم هر کاری را که می خواهم، در هر زمانی که می خواهم انجام بدهم."

از نظر من، یکی از تناقض های جامعه مدرن این است که بسیاری از مردم زمان بسیار زیادی برای خرید و جمع کردن اجناس گوناگون صرف می کنند اما برای آینده خود چیزی کنار نمیگذارند. چرا این گونه است؟

در مقاله ای راجع به ثروت و کار، توماس الپل رابطه ای پیچیده ای بین استاندارد زندگی که دائما در حال افزایش است و تلاشی را که برای حفظ این استاندارد نیاز است را، بررسی می کند:

"به طور کلی شما به طرز قابل توجهی ثروتمند ار از گذشته هستید،

اما میزان کارتان نیز بیشتر است. کسی نگفته است که شما باید برای

سوخت یا کتاب و لباس تمیز هزینه کنید، اما اگر این هزینه ها را انجام

ندهید ، حس محرومیت به شما دست میدهد، پس کمی سخت تر کار خواهید

کرد تا بتوانید برای خانوادتان ان چیزی را که مناسب است، تامین کنید."

این وضیعت، باعث شرایط عجیبی میشود. شما بیشتر کار کنید تا پول بیشتری بدست آورید تا بتوانید چیز های بیشتری بخرید. اما چونکه چیز های بیشتری دارید، به پول بشتری نیاز دارید که در نتیجه باید بیشتر کار کنید. در واقع به نظر می رسد، هر چه قدر اجناس و دارایی فیزیکی شما بیشتر شود، زمان کمتری خواهید داشت. اما چگونه میتوان از این دور باطل خارج شد؟ برای این مشکل 2 راه حل وجود دارد:

کمتر خرج کنید، بیشتر زندگی کنید

اولین(و واضح ترین) راه برای خارج کردن خود از این تردمیل لذت طلبی، این است که آگاهانه خرج خود را کم کنید تا به مقداری کمتر از هزینه ای که برای نگه داشتن سبک زندگی فعلی خود نیاز دارید، برسد.

همانطور که قبلا گفتم، صرفه جوئی، آزادی را به همراه دارد. هنگامی که سطح زندگی خود را کاهش می دهید، زمان کمتری برای تامین هزینه آن لازم است. اگر سالی 50 هزار دلار درآمد پس از کسر مالیات دارید و تمامی آن 50 هزار دلار را خرج می کنید، جایی برای خطا وجود ندارد. اگر مشکلی پیش بیاید، به عنوان مثال شغلتان را از دست بدهید یا تورم افزایش دهید، در مذیغه قرار خواهید گرفت. هم چنین شانس  خود را برای استفاده از فرصت های غیر منتظره را از دست خواهید داد. اما اگر خرج خود را به 40 هزار دلار کاهش دهید، فرصت انتخاب های زیادی پیدا خواهید کرد. می توانید مبلغ باقی مانده را در بانک ذخیره کنید.(برای خود ذخیره زمانی بسازید) یا می توانید امروز کمتر کار کنید(استفاده آنی از پول برای خرید زمان)

خرج کمتر هم چنین می تواند در آینده تان تاثیر گذار باشد. هنگامی که زندگی کردن با میزان پول کمتر را یاد بگیرید، دیگر نیازی به پس انداز بسیار برای دوران بازنشستگی

خود ندارید. اگر هر سال، به عنوان مثال 50 هزار دلار هزینه می کنید، تقریبا 1.25 میلیون دلار برای دوران بازنشستگی خود لازم دارید. اما اگر هزینه سالانه  خود را به 40 هزار دلار کاهش دهید، این مبلغ به حدودا یک میلیون دلار کاهش پیدا می کند.

قطعا کار کمتری برای تامین مخارج یک زندگی با هزینه ی سالانه 40 هزار دلار تا هزینه ی سالانه 50 هزار دلار. اگر خوش شانس باشید، و بتوانید سبک زندگیتان را از هزینه ی سالانه 120 هزار دلار به 30 هزار دلار کاهش دهید، قطعا میتوانید زمانی را که مشغول به کار هستید به طور قابل توجهی کاهش دهید.

خرید زمان منجر به شادی بیشتر می شود

اما چه اتفاقی می افتد اگر شما سبک فعلی زندگی  خود را دوست داشته باشید و تمایلی به کاهش هزینه ها نداشته باشید؟ یا حتی اگر قادر به کاهش هزینه نباشید؟ حتی با این نیز راهی برای مدیریت رابطه ی زمان و پول وجود دارد تا بتوانید حس بهتری داشته باشید.

سال گذشته، مجله PNAS  مقاله ای را منتشر کرد که در آن اعلام کرده بود که "خرید زمان شادی به همراه دارد". نویسندگان تعدادی مطالعه تجربی انجام داده اند که در آنها به مطالعه ی رابطه بین زمان، پول و شادی پرداخته بودند. نتیجه گیری آنها چه بود؟  

"در سراسر دنیا، افزایش ثروت، نتیجه ای ناخواسته به همراه داشته است

. احساس فزآینده کمبود زمان. ما به شواهدی دست یافته ایم که استفاده

از پول برای خرید زمان به عنوان محافظی در مقابل این کمبود زمان

محسوب شده و در نهایت منجر به شادی بیشتر می شود. با استفاده

از جوامع آماری بزرگ و متفاوت، میتوانیم نشان دهیم که افرادی که

پول خود را صرف خرید سرویس هایی میکنند که باعث حفظ زمان آنها

میشود، دارای رضایت از زندگی بیشتری هستند. یک مطالعه ی میدانی نشان

دهنده آن است که افراد شاغل حس بهتری را هنگام خریدی که منجر به

صرفه جویی در زمان آنها میشود را تجربه میکنند تا خرید یک کالای

مصرفی."

در کنار هم، این نتایج نشان دهنده آن است که خرید زمان با استفاده از پول میتواند مردم را در مقابل اثرات آسیب زای استرس زمانی بر رضایت از زندگی، حفظ کند.

اگر می خواهید کیفیت زندگی خود را بالا ببرید، از پول خود برای خرید اجناس استفاده نکنید، بلکه از آن برای رها شدن از "فشار زمانی" استفاده کنید. بجای خرید یک اتومبیل گران قیمت، ابزاری را بخرید که باعث صرفه جویی در زمانتان میشود.

اثر خرید زمان، به طرز جالبی، بر کسانی که پول کمتری دارند، بیشتر است. محققان می گویند: "ما رابطه ی قوی تری بین خرید زمان و رضایت از زندگی در قشر با در آمد پایین تر یافته ایم."

یافتن تعادل

 مهمترین برداشت من از فکر کردن راجع به رابطه ی بین زمان و پول این است: زمانی که کمتر خرج میکنید، میتوانید کمتر کار کنید. صرفه جویی، به معنای واقعی برایتان زمان میخرد. اما به طور دقیقتر، صرفه جویی، آزادی می خرد، آزادی مالی، آزادی از نگرانی، آزادی به معنای آنکه هر کار که بخواهید میتوانید انجام دهید.

زمانی که زمان را به چشم پول می نگرید و بالعکس: میتوانید بهتر تصمیم بگیرید که چگونه پول و زمان خود را خرج کنید. هنگامی که ارزش زمان خود را درک کنید، میتوانید تصمیم بگیرید  که چه زمانی یک سری از کار ها را باید به افراد دیگر بسپارید. در نهایت، تعادلی باید وجود داشته باشد. و این تعادل برای هر کس متفاوت است. باید تصمیم بگیرید که چه قدر زمان را می خواهید صرف راحتی حال حاضر خود و چه قدر زمان را می خواهید، برای آینده خود ذخیره کنید. از نظر من جواب معین و مشخصی برای این 2 راهی وجود ندارد.

شما چه فکر می کنید؟ شما رابطه ی بین زمان، پول و شادی را چگونه میبینید؟ آیا شما تا حالا برای خود زمان خریده اید تا بتوانید شادتر زندگی کنید؟ تعادل برای  شما چگونه  تعریف میشود و چگونه به آن رسیدید؟

منبع: The relationship between time, money, and happiness