به گزارش خبرگزاری ایران زمین ، بحث فرزندآوری، خانواده و جایگاه والای مادری در بسیاری از سریال‌ها و فیلم‌ها مطرح بوده است. اگر علی حاتمی فیلمی به نام "مادر" از خودش به یادگار گذاشت، مسعود رسام و بیژن بیرنگ کاری به نام "همسران" را ساختند و غلامحسین لطفی سریال آیینه؛ در این کارها معمولاً یا خانواده‌های پرجمعیت دیده می‌شد و یا همسرانی که به همدیگر عشق می‌ورزند.

رفته رفته غرب‌زدگی در سینما و تلویزیون باعث شد فیلم‌ها و سریال‌ها آن رنگ و بوی گذشته را نداشته باشند؛ یا خانواده‌ها با هم درگیرند و هیچ صمیمیتی در میان‌شان دیده نمی‌شود و یا ترویج نداشتن فرزند و یا تک فرزندی را شاهدیم. حتی این فرهنگِ غلط توسط برخی چهره‌های شناخته شده ما خصوصاً در عرصه بازیگری (سلبریتی‌ها) در بوق و کرنا شد؛ خودشان وقتی ازدواج هم می‌کنند با همسرشان شرط می‌کنند بچه‌دار نشوند!

برخی از این چهره‌ها هم در برنامه‌های پربیننده تلویزیون، فرزنددار شدن و خانواده‌دار بودن‌شان را فریاد کردند و البته بعضاً کسانی هم آمدند از این که خانواده ندارند و یا فرزندی در کنارشان نیست ناراحتی‌شان را ابراز کردند. 

امسال اتفاقاً در میان برنامه‌های رمضانی هم تشویق فرزندآوری به شکل‌های مختلفی دیده شد. وقتی در برنامه "مثل ماه"  زوجی آمدند که چهار بار بچه‌شان را از دست داده بودند؛ خانم یزدانی و آقای بخت‌دوست که سال 1391 ازدواج کردند و در این 10 سال زندگی مشترک فراز و نشیب‌های بسیاری را تجربه کردند.

خانم یزدانی در این برنامه گفت برای چهارمین بار که باردار می‌شود با خوشحالی سونوگرافی می‌رود تا بداند جنسیت فرزند چیست که دکتر بعد از پرسیدن چند سوال عجیب و غربی به او می‌گوید که بچه‌اش یک هفته‌ای است در شکمِ او مرده است!

دوباره زندگی برای این زوج تلخ‌تر از گذشته می‌شود تا جایی که بچه‌دار شدن را فراموش کنند. اما قصه اینجا تمام نمی‌شود؛ این خانواده بعد از این اتفاقات تلخ صاحب دختری به نام مرسانا می‌شوند. در مقابل این خانواده، زوج دیگری حضور داشتند که خودشان بچه‌دار نشدند و چهار فرزند را به سرپرستی قبول کرده بودند. حتی یکی از این بچه‌ها معلول بود.

جالب است دکتر محمدپور پزشک عمومی در همین برنامه تلویزیونی حاضر شد و آمار عجیب و خطرناکی از سقط جنین در کشور مطرح کرد. او می‌گوید که روزی بیش از 1000 سقط جنین در کشور داریم. با روزی 500 کشته کرونایی وضعیت کشور سیاه شده؛ وضعیت سقط جنین کشور چه رنگی است؟!

پرداختن به این سوژه‌ها و داستان‌ها مورد استقبال گروه و طیف‌های مختلفی قرار گرفت که متوجه این معضل‌اند؛ با آمارهای نگران‌کننده از سقط جنین در کشور و عدم توجه به رشد جمعیت و فرزندآوری؛ برخی از برنامه‌ها و حتی سریال‌ها در این مسیر قدم برداشته‌اند. به تعبیرِ پروانه معصومی بسیار کسانی که آرزوی مادر شدن دارند و باردار نشده‌اند. 

این بازیگر پیشکسوت گفت :به تجربه مادر شدن خودش و اینکه آرزو داشت فرزندان بیشتری داشته باشد اشاره کرد. او گفت که کارهای زیادی در این دوران به او پیشنهاد شد اما چون پسرش کوچک بود ترجیح داد کنار او و همسرش باشد. فرزندان بیشتری می‌خواسته اما به دلیل عارضه قلبی نتوانسته و هنوز حسرت اینکه نتوانسته است فرزندان بیشتری داشته باشم را می‌خورد.

در سالروز ملی جمعیت بیشتر به یادِ این نکته افتادیم که ساخت برنامه و سریال و نمایشِ خانواده‌هایی که به تحکیم بنیان خانواده و فرزندآوری و سبک زندگی اهتمام می‌بخشند لازم و ضروری است. اما در این بین به تصویر کشیدن نمونه‌هایی از این مادرانه‌ها و چهره‌هایی که به خانواده داشتن اعتقاد دارند بیشتر می‌تواند در مسیر توجه نسل جدید به خانواده و فرزندآوری، مؤثر باشد. 

در روزگاری که بازیگر پیشکسوت و کاربلدی مثل داریوش ارجمند درباره اهمیت مادر شدن موضع‌گیری می‌کند توسط عده‌ای خاص مورد حمله قرار می‌گیرد که اتفاقاً در میانِ آن‌ها کسانی دیده می‌شوند مادرند و به مادر بودن‌شان افتخار کرده‌اند اما معلوم نیست در این میان چرا برخی اعتقاد و باور خودشان را فدایِ همرنگ شدن با جماعتی می‌کنند که جز تشویش اذهان عمومی، هدف دیگری ندارند؟

به همین مناسبت گزارش ویدئویی را از اظهارنظرهای جالب و قابل تأمل خانم‌های بازیگر در برنامه‌های پربیننده تلویزیون تهیه کرده‌ایم که نشان می‌دهد مادری هیچ مانعی برای پیشرفت و رشدِ آدم‌ها ندارد بلکه نکته جالبی که مینا جعفرزاده بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون از همراهی همسرش برای رشد و ارتقای بیشتر در عرصه بازیگری‌اش می‌گوید و یا ریما رامین‌فر وقتی می‌گوید که امیر جعفری همسرش بعد از فرزنددار شدنش او را برای بازگشت به سینما و تلویزیون تشویق کرده است.

جالب است سازنده یکی از همین سریال‌های پرمخاطب تلویزیون که به سری ششم رسید؛ در پاسخ به همه انتقادهای مخاطبین و کارشناسان و رسانه‌ای که درباره فروپاشی خانواده در این سریال بحث می‌کردند گفت می‌خواستیم جامعه امروز را نشان دهیم! مگر قرار نیست آثار نمایشی فارغ از جذابیت‌های بصری و روایی هنری، بازتاب‌های محتوایی و فرهنگسازی برای جامعه داشته باشند.