به گزارش خبرگزاری ایران زمین ، نیکنام حسینی‌پور مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت در ابتدای این مراسم گفت: استاد شهیدی یک قرن، زندگی کرد و نزدیک هشتاد سال از موسیقی هم «میراث داری» و هم «میراث بانی» کرد. به طوری که سالهاست در خاطره جمعی همه ایرانیان جا گرفته است. البته ما با نسلی رو به رو هستیم که تکرار نشدنی هستند اما امیدوارم حوزه فرهنگ و هنر بتواند افراد جدیدی در سطح مرحوم عبدالوهاب شهیدی را به جامعه موسیقی معرفی کند.

وی ادامه داد : اوایل سال جاری بود که به همراه استاد حسن ناهید افتخار داشتم که در منزل استاد شهیدی حضور پیدا کنم و وقتی تعدادی از دوستان برنامه‌هایی را اجرا کردند، دیدم که او دوست دارد با آن‌ها همراهی کند اما ناراحتی جسمانی اجازه نداد این اتفاق بیفتد. امسال هم ما دوست داشتیم در مهرماه صدمین سال تولد این هنرمند را در موسسه هنرمندان پیشکسوت برگزار کنیم که متاسفانه امکان پیدا نکردیم اما امیدواریم به زودی آثار ادبی و موسیقایی استاد شهیدی را در موسسه هنرمندان پیشکسوت گردآوری و منتشر کنیم.

برای موسیقی ایرانی خیلی نگرانیم

حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی نیز در این مراسم ضمن پاسداشت مقام هنری مرحوم عبدالوهاب شهیدی توضیح داد: عبدالوهاب شهیدی بزرگ قبیله آواز ایران بود. بزرگترین میراث شهیدی ساز و آواز اوست که نزدیک به هشت دهه این میراث ساری و جاری بوده و برای نسل‌های بعدی به یادگار باقی می‌ماند و آنچه او بیش از همه چیز سفارش می‌کرد پاسداری از همین میراث بود. پس ما هم باید موسیقی را گرامی بداریم. ما باید آواز را به عنوان یک میراث کهن نگه داریم.

این خواننده موسیقی ایرانی بیان کرد: متاسفانه شرایط امروز موسیقی ما خوب نیست و هر روز گوش مردم از موسیقی که میراث شهیدی هاست فاصله گرفته است و نسل جوان ما به سمتی رفته که باعث نگرانی همگان است. این موسیقی بی هویتی که امروز بیش از همه چیز در فضای مجازی ساری و جاری است و با لایک های چندصدهزار نفری استقبال می‌شود باعث غصه است. من می‌دانم غصه عبدالوهاب شهدی همین بود. گرچه موسیقی ما از بین رفتنی نیست، اما این مخاطب محدود هم برای موسیقی ایرانی خوب نیست. ما نمی‌توانیم به این میراث بی‌توجه باشیم. پس دوستان همه باید احساس مسئولیت کنیم؛ این باری است بر دوش همه ما که دلمان برای موسیقی اصیل ایرانی می‌تپد. ما باید به خودمان، فرزندانمان و پیرامون‌مان این را یادآوری کنیم. این همان موضوعی است که مرحوم محمدرضا شجریان و بسیاری از بزرگان ما هم روی آن تاکید داشتند. آواز هنری است که می‌تواند در جریان مستمر ادبیات کمک دهنده باشد.

وی با اشاره به پیشینه فرهنگی هنری خاندان عبدالوهاب شهیدی افزود: عبدالوهاب شهیدی باعزت زیست و باعزت هم رفت. او از قبیله‌ای بود که همه از عالمان دین بودند. این نوع تربیت در عبدالوهاب شهیدی هم برای او شخصیتی ساخت که در هنرهای مختلف دستی داشت. او سابقه هنرهای نمایشی داشت که همزمان در عصر خود شاعری و نوازندگی می‌کرد. شاید بتوان گفت او تنها کسی بود که در زمان خود عود را ایرانی می‌نواخت. او صدای مخملین داشت که در عمق جان مخاطبان نفوذ می‌کرد.

از شاگردان به نام و برجسته ی این استاد بزرگ، می توان به استاد محمدرضا شجریان اشاره کرد. محمدرضا شجریان در جشن یازدهم خانه موسیقی دربارهٔ عبدالوهاب شهیدی گفت: او بزرگ‌مرد آواز هنر ایران است و سالیان درازی است که دستش را بوسیده‌ام و در حضور او کُرنش کردم و هیچگاه به خود اجازه ندادم که در حضور او عرض هنر کنم و از این بابت که من آمده‌ام جایزه او را تقدیم کنم متاسفم. استاد، مرا ببخش و من در اندازه‌ای نیستم که جایزه شما را بدهم.

در نخستین جشن سالانه موسیقی ما از هنرمندانی سرشناسی از جمله عبدالوهاب شهیدی تقدیر شد. علی هاشمی از دوستان نزدیک عبدالوهاب شهیدی در این مراسم گفت: عبدالوهاب شهیدی یکی از قدیمی‌ترین دوستان من است که به پاک‌سرشتی او همواره به خود بالیده‌ام. او در ۵۰ سال کاری که در عرصه موسیقی داشت کارهای ارزشمندی کرد که هرگاه به یاد آن‌ها می‌افتم اشک از چشمانم جاری می‌شود. پاکدامنی و درست زندگی کردن استاد شهیدی به حدی بود که یادم می‌آید محمدرضا شجریان در جایی می‌گفت وی و عبدالوهاب شهیدی در زمانی که برای رادیو کار می‌کردند روزه می‌گرفتند و این چیز کمی نبود که بخواهیم این‌طور راحت از آن عبور کنیم؛ بنابراین من به حضور دوست شریفی چون عبدالوهاب شهیدی افتخار می‌کنم و آرزو می‌کردم ای کاش برنامه طوری چیده می‌شد که هنرمند جوانی چون همایون شجریان لوح تقدیر را به استاد شهیدی تقدیم می‌کرد. پس از این صحبت‌ها همایون شجریان روی صحنه آمد تا لوح سپاس و تندیس طلایی موسیقی ما را به عبدالوهاب شهیدی تقدیم کند که این کار با استقبال حضار همراه شد