به گزارش خبرگزاری ایران زمین ، پیتر هاندکه به سبب آن‌چه "مبارزه بی‌وقفه در راه حقیقت" عنوان شده بالاترین نشان کشور صربستان را طی مراسمی در بلگراد دریافت کرد و «الکساندر ووچیچ» رئیس‌جمهور این کشور نیز اعلام کرد با اعطای این جایزه مراتب قدردانی و تشکر خود را از دوست‌مان نشان دادیم. 

اعطای جایزه نوبل ادبیات ۲۰۱۹ به «هاندکه» به سبب حمایت‌های پیشینش از «اسلوبودان میلوشویچ»، رئیس‌جمهور سابق صربستان و همچنین انکار نسل‌کشی سربرنیتسا (قتل بیش از هشت‌هزار نفر از ساکنان بوسنیایی شهر مسلمان‌نشین سربرنیتسا) مورد اعتراض بازماندگان جنگ بوسنی قرار گرفت و با حواشی فراوانی همراه شد. 

هاندکه که در سال ۲۰۱۵ به عنوان شهروند افتخاری بلگراد شناخته شد چند روز پیش نیز در کشور بوسنی و هرزگوین مورد تقدیر مقامات جمهوری صرب بوسنی قرار گرفت. همچنین «امیر کوستوریتسا» فیلمساز معروف اهل کشور بوسنی و هرزگوین از «پیتر هاندکه» با اعطای جایزه ادبی «ایوو آندریچ» تقدیر کرد. 

پتر هانتکه پدر واقعی‌اش را ندید و از ۲ سالگی به همراه مادر و ناپدری‌اش، ۴ سال را در آلمان شرقی گذراند.  پدربزرگ مادری‌اش اهل اسلوونی بود. در سال ۱۹۴۸ دوباره به گریفن بازگشت. پس از پایان دورهٔ دبیرستان در مدرسه مذهبی کاتولیک‌ها، به مدت ۴ سال در دانشگاه گراتس در رشته حقوق تحصیل کرد.پس از آن به ادبیات روی آورد و با آثار نویسندگانی چون داستایوفسکی، ماکسیم گورکی، توماس وولف و ویلیام فاکنر آشنا شد.

او در سال ۱۹۶۶ به ایالات متحده آمریکا رفت و در گردهمایی موسوم به "گروه ۴۷" در دانشگاه پرینستون به رواج نوعی نوشته‌های رئالیستی در ادبیات معاصر آلمان تاخت و برای نخستین بار نامش بر سر زبان‌ها افتاد.

با این وجود حضور «هاندکه» در شهر سارایوو پایتخت بوسنی و هرزگوین مورد استقبال قرار نگرفت و رسانه‌های محلی نیز این نویسنده برند نوبل ادبیات را یک انکارکننده نسل‌کشی توصیف کردند. 

تصمیم آکادمی سوئدی نوبل در دسامبر ۲۰۱۹  برای اعطای جایزه نوبل ادبیات به «هاندکه» با انتقادها و خشم بسیاری از افراد از جمله فعالان حقوق بشر، مورخان و چهره‌های برجسته کشور بوسنی مواجه شد که «هاندکه» را به سبب مواضع سیاسی‌اش شایسته دریافت مهم‌ترین جایزه ادبی جهان نمی‌دانستند و کشورهایی چون بوسنی و هرزگوین، آلبانی، مقدونیه، کوزوو و ترکیه مراسم اعطای نوبل ادبیات آن سال را بایکوت کردند.