در سال 94 دو پس از به امضا رسیدن توافق هسته ای میان ایران و قدرت های جهانی، حسن روحانی رئیس جمهور ایران برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل راهی نیویورک شد. این سفر با آن همراه شد که روحانی همواره به حسن نیت دو طرف توافق مخصوصا ایالات متحده آمریکا تاکید داشت و در ادامه افزود که اگر به همین مسیر ادامه دهیم راه برای همکاری بیشتر با آمریکا وجود خواهد شد و دو کشور باید برای حل و فصل مسائل موجود متمرکز شوند.

بعد از صحبت های آقای روحانی در سازمان ملل، رهبر ایران آیت الله خامنه ای طی صحبتی هرگونه مذاکره با آمریکا را ممنوع اعلام کرد و در ادامه افزود: مذاکره با آمریکا به معنای باز کردن نفوذ آمریکا در زمینه های اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و امنیتی کشور است. این صحبت آیت الله خامنه ای به این معناست که برای ایران تفاوتی وجود ندارد که در آمریکا چه گرایشی بر سر کار است و بطور کل معتقد است هرگونه مذاکره راه نفوذ را برای آمریکا باز خواهد کرد و لذا مذاکره را برای دولت منع کرد. 

این جهت گیری آیت الله خامنه ای براساس روابط خصمانه گذشته ایران با آمریکا می باشد و اگر کمی هم با منطق با این موضوع برخورد کنیم میبینیم که این تفکر کاملا درست است. با روی کار آمدن ترامپ و با وعده هایی که در انتخابات داده بود برجام را معلق کرد، این در حالی است که رهبر ایران همیشه به عهدی آمریکا تاکید داشت. با تعلیق برجام تمام وعده هایی که حسن روحانی برای بهبود اقتصاد کشور و مهار تورم داشت تقریبا با شکست مواجه شد، البته در زمانی که این توافق وجود داشت ایران توانست صادرات، واردات و همکاری های خوبی با سایر کشور ها برقرار کند. 

با توجه به گزارشات منتشر شده در 4 مرداد، قیمت ها به طور متوسط در تیر ماه سال گذشته 48 درصد و مایحتاج غذایی مردم نیز 72 درصد افزایش داشته است. 

این در حالی است نتایج بعضی از نظرسنجی ها در ماه مرداد نشان میدهد که وضعیت رضایت مردم از زندگی روندی کاهشی داشته و نمره آن نسبت به زمان برجام تقریبا نصف شده است. آقای روحانی در جواب سوالات خبرنگاران در مورد برجام در دوماه پیش افزود که باید ببینیم که دولت چقدر در این حوزه ها (سیاست خارجی) اختیار دارد و مطالبات باید در حوزه اختیارات و حد توان رئیس جمهوری باشد. بعد از این صحبت ها رئیس جمهوری خواهان دریافت اختیارات ویژه شد و برای مدیریت بهتر نیاز به تمرکز قدرت و تصمیم گیری در شرایط فعلی نیاز دارد. 

موافقان استعفا روحانی چه خواسته هایی دارند؟ 

سعید حجاریان از اصلاح طلبان و نظریه پردازان این جبهه در مقاله ای در نشریه مشق نو منتشر کرد که به ضرورت استعفای حسن روحانی اشاره داشت. از دیگر چهره های برجسته اصلاح طلب علیرضا علوی تبار می گوید که بیشتر حزب کارگزاران پشت پرده استعفای روحانی هستند و بعضی از آنان معتقدند که دوره، دوره اصلاح طلبان نیست. 

مخالفان استعفا روحانی چه کسانی هستند و چه منطقی دارند؟ 

جالب اینجاست که تندرو های محافظه کار مخالف استعفای روحانی هستند. آنها به این فکر میکنند که تا پایان رئیس جمهوری حسن روحانی یعنی تا سال 1400 آنقدر نارسائی ها زیاد می شود که تا مدت زمانی اصلاح طلبان از صحنه سیاسی حذف خواهند شد. روزنامه کیهان در واکنش به شایعات استعفای رئیس جمهور نوشت: چه استعفایی!؟ مگر میشود در میان مسابقه و دست و پنجه نرم کردن با حریف تیم را عوض کرد و تیمی دیگر را روی کارآورد؟ در مطلبی دیگر کیهان مینویسد که اگر دولت یا مجلس اختیار ندارند چرا در انتخابات همه آنها وعده های بهبود اقتصادی می دهد و الان میگویند که نمی گذارند ما کار کنیم و همه این ها شگرد فریب مردم با وعده های پوپولیستی است. 

در کل اصولگرا ها به این اعتقاد دارند که حسن روحانی هم اکنون مانند باری بر دوش اصلاح طلبان شده است و این ها با پیشنهاد استعفا به دنبال خالی کردن این فشار از روی خودشان هستند. 

حال سوال اینجاست که حسن روحانی استعفا خواهد داد؟ 

کاملا مشخص است که تحریم نفت و مشکلات اقتصادی عرصه را برای روحانی و دولت تنگ کرده است و با این روند شانس انتخاب یک رئیس جمهور اصلاح طلب در انتخابات به طور جدی کاهش یافته است با این حال استعفا حسن روحانی بعید است.