به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی ایران زمین، با توجه به اینکه برای ایجاد بافت‌های پیچیده سه بعدی از چاپ زیستی به عنوان یک روش پیشرفته استفاده می‌شود، اما اشکالات مختلفی در جوهرهای زیستی فعلی و روش‌های چاپی وجود دارد که موجب محدود شدن توانایی چاپ بافت‌های الاستیک و کاملاً واسکولاریزه (دارای عروق) می‌شود.

به خاطر این مسئله که جوهرهای زیستی فعلی برای قابلیت‌های بالای چاپ پذیری، سازگاری زیستی و خواص مکانیکی مناسب نیستند تولید ساختار پیچیده شبه بیولوژیکی که کاملا مبتنی بر چاپ زیستی سه بعدی باشد، هنوز هم چالش برانگیز است.

گروهی از پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا با همکاری نسیم عنابی و احسان شیرازی ثانی در راستای از میان بردن این محدودیت‌ها، به عنوان جوهر زیستی از تروپوالاستین انسانی نوترکیب با قابلیت زیست سازگاری و ارتجاعی بالا برای چاپ سه بعدی بافت‌های نرم پیچیده استفاده کردند.

طی این تحقیق، پژوهشگران توانستند ساختارهای قلبی دارای عروق را با توسط چاپ زیستی تولید و در شرایط آزمایشگاهی نحوه عملکرد آن را  درون موجود زنده ارزیابی کنند. در ساختارهای چاپ شده، عملکرد مانع اندوتلیوم و تپش خودکار سلول‌های عضلانی قلب مشاهده شد که از قابلیت‌های مهم بافت قلب در بدن هستند.

در رابطه با قرار گرفتن این فناوری در بدن موش‌ها نیز این ساختار چاپی با حداقل واکنش‌های التهابی همراه بود و بعد از ایمپلنت زیر جلدی در بدن موش‌ها به طور کارآمد داخل بدن تجزیه شد.

نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر آن است که جوهر زیستی الاستیکی پتانسیل این را دارد که برای چاپ سه بعدی بافت‌های کارآمد قلب مورد استفاده قرار گیرد، در نهایت می‌توان از آن برای جایگزینی بافت قلب استفاده کرد.