پس از پیروزی پر ابهام دونالد ترامپ در انتخابات سال 2016 و با رسیدن به صحنه اول قدرت، با تلاش‌های پوپولیسمی، مبارزه با ساختار سیاسی حاکمیتی و همچنین شکل‌دهی نظام دوقطبی جامعه آمریکا، توانست اصطلاح "ترامپیسم و واقع‌گرایی" را مطرح ساخته و درواقع مفهومی کاملاً جدید از نظام سیاسی ایالات‌متحده را به جامعه جهانی نشان دهد.

آنچه امروز در خصوص ازهم‌پاشیدگی و گسستگی نظام سیاسی و حاکمیتی ایالات‌متحده قابل‌مشاهده هست درواقع میراث پنهان‌کاری دولت‌های گذشته و احزاب صاحب نفوذ در این کشور بوده و اکنون به شکلی ناباورانه و در قالب "اعتراضات مدنی" و "خشونت‌های اجتماعی" و "حتی شورش" دیده می شود. درواقع در چنین جامعه‌ای، واقع‌گرایی و معضلات پنهان و آشکار عاملی برای کش‌وقوس‌های سیاسی در طی دوران 4 ساله ریاست جمهوری ترامپ به نفع وی تمام شده است و از این طریق توانسته مردم را در برابر نظام حاکمیتی سنتی قرار داده و امتیازات خود را دریافت کند.

مسئله‌ای که در روزهای اخر ریاست جمهوری وی نظام دوقطبی شدیدی را بر جامعه آمریکا وارد ساخته و جابه‌جایی دولت منتخب را با چالش‌های فراوان جدی همراه ساخته است.

موضوعی که از ترامپیسم مطرح می‌شود درواقع عملکرد واقع‌گرایانه وی در دوران ریاست‌جمهوری‌اش در برابر قدرت‌های بیرونی و داخلی با رویکرد مبارزه اقتصادی و جنگ روانی است که سیاست‌های پنهان آمریکا را با چالش‌های متعددی روبه‌رو ساخته و با تضاد شدیدی مواجه است. جنگ تجاری چین، اعمال تحریم‌های سنگین مالی علیه روسیه، خروج از معاهده هسته‌ای ایران و امضای قراردادهای سنگین فروش سلاح به عربستان سعودی و برخی دیگر از دولت‌های عربی منطقه تماماً رویکرد "واقع‌گرایی اقتصادی" وی و استفاده از این ابزار برای اعمال سیاست‌های ناباورانه را نشان می‌دهد؛ چیزی که به نگاه بسیاری از کارشناسان "دکترین اقتصادی ترامپ" یادشده است.

 در شرایطی که کمتر کسی باور داشت چهره‌ای کمتر شناخته‌شده و پوپولیستی که در هیچ یک از فعالیت سیاسی مهم آمریکا حضور نداشته، بتواند رقبای مشهور انتخاباتی‌اش همچون تد کروز، هیلاری کلینتون و لیندسی گراهام که هرکدام از آن‌ها سال‌ها در سیاست‌های کلان آمریکا نقش موثر داشته اند را به شکل غافلگیرانه‌ای شکست دهد و به‌عنوان نامزد منتخب حزب جمهوری‌خواه در سال ۲۰۱۶ به پیروزی بزرگی برسد، مفهوم ترامپیسم را در جامعه پست‌مدرن آمریکا پررنگ‌تر کرد. دونالد ترامپ با حفظ یک جنگ روانی گسترده در تبلیغات انتخاباتی‌اش تلاش کرد تا مسائل و چالش‌هایی که به‌طورکلی در جریان‌های سنتی و حاکم در نظام قدرت آمریکا کمتر پرداخته‌شده رسانه ای کرده و از آن به نفع سیاست هایش بهره‌برداری کند.

او در تمامی سخنرانی‌هایش حرف‌هایی را زد که حس پ ناسیونالیستی شهروندان تحریک‌شده و با ادامه آن در طول دوران پرالتهاب دولتش بر چنین موضعی تاکید ویژه ای داشت. کنار گذاشتن خبرگزاری های رسمی و توجه ویژه به شبکه های اجتماعی همچون تویتر، نشان داد او واقع گرایی را همراه با جامعه فعلی دنبال نکرده و تفکراتش غالبا بر اساس جذب طرفدار در دنیای واقعی نقش بسته است.

بی‌تردید آنچه ترامپ موفق به انجام آن در جامعه ازهم‌ پاشیده آمریکا شد، ترویج نوعی از یک "واقع‌گرایی ناسیونالیستی" با تیکه بر طبقات قومی و مذهبی جامعه پست مدرن آمریکایی است. او توانست با به‌کارگیری جنگ روانی و همچنین ابزارهای اقتصادی، مخالفت با بیگانگان و اسلام هراسی را فارغ از هر نوع قومیت و ملیتی ترویج کند که در این زمینه نیز حمایت های قابل‌توجهی در صفوف مختلف جامعه آمریکا به دست آورده است. مکتب فکری وی در طول دوران ریاست جمهوری‌اش، پدیده‌ای از او ساخت که توانست بر قدرت حاکم بر آمریکا و همچنین حزب جمهوری‌خواه تسلط یافته و آن‌ها را به طرق مختلف به خود وابسته سازد. مخالفت‌های پی‌درپی با مجلس سنا و کنگره موجب شد تا نقش وی به‌عنوان یک شخصیت رئالیسم تهاجمی نسبت به گذشته نمایان‌تر شده و خود را تنها یک رهبر مستعد و اثرگذار در تمامی تحولات جامعه آمریکا متصور شود.

حال با پایان دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ؛ چیزی که در برابر جامعه جهانی تبلور پیداکرده عدم مشروعیت نظام دموکراسی آمریکاست که در ادوار مختلف سیاست‌های خارجی آن را بر سایر جوامع دیگر تحمیل می‌کرد. مسئله‌ای که روزگاری رهبرانش آن را در جهان سوم و سایر کشورها دنبال می‌کردند و به تعبیری خود در این چالش گرفتارشده‌اند.

 اما ترامپیسم بدون ترامپ بی‌تردید با چالش‌ها و موانع گسترده‌ای در جامعه جهانی و داخلی آمریکا روبرو خواهد شد که منهای ترامپ نه هیجانی دارد ونه قابلیت حرکت و تهاجم. اکنون باوجود پذیرفتن شکست ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری اما مخالفت‌های طرفداران وی به دلیل توجه به مبانی ترامپیسم ادامه خواهد داشت و می‌تواند نظام مدنی و دموکراسی ایالات‌متحده را با دشواری و سختی‌های متعددی در طی دوران ریاست جمهوری جو بایدن همراه سازد.

هرچند ترامپیسم بدون ترامپ معنای واقع‌گرایی تهاجمی را برای طرفدارانش از دست می‌دهد اما قادراست به اشکال مختلف در عصر جهانی‌سازی تحولات مهمی را در جامعه امروزی آمریکا رقم زند.

منبع : پایگاه خبری تحلیلی ایران زمین