به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ایران زمین، نتایج نزدیک به نتیجه نهایی نشان داد که بلوک راست‌گرا باید اکثریت قابل قبولی در هر دو مجلس پارلمان داشته باشد که به طور بالقوه به ایتالیا شانسی استثنائی برای ثبات سیاسی پس از سال‌ها آشوب سیاسی و ائتلاف‌های شکننده می‌دهد.

به نقل از رویترز، ملونی 45 ساله صبح دوشنبه به هواداران حزب ملی گرای خود، برادران ایتالیا، گفت: "ما باید به یاد داشته باشیم که در نقطه پایانی نیستیم، ما در نقطه شروع هستیم. از فردا باید ارزش خود را ثابت کنیم." 

ملونی و متحدانش با فهرستی دلهره آور از چالش ها مواجه هستند، از جمله افزایش قیمت انرژی، جنگ در اوکراین و کاهش مجدد رشد در سومین اقتصاد بزرگ منطقه یورو.

دولت ائتلافی او، شصت و هشتمین دولت ایتالیا از سال 1946، بعید است تا قبل از پایان ماه اکتبر روی کار بیاید و ماریو دراگی، نخست وزیر، فعلا در راس یک دولت موقت باقی مانده است.

بازارهای مالی اروپا با توجه به گذشته بدبینانه ملونی به یورو و موضع دوسویه متحدانش در قبال روسیه، اقدامات اولیه او را به دقت تحت نظر خواهند داشت.

واکنش اولیه بازار در روز دوشنبه، قابل توجه نبود.

جیووانی دونزلی، یکی از اعضای ارشد برادران ایتالیا، به شبکه تلویزیونی SkyTG24 گفت: «آنچه ایتالیا به آن نیاز دارد یک دولت باثبات است. به نظر می رسد نتایج فعلی، چنین امکانی را به ما می دهد و ما از آن استقبال می کنیم.»

ملونی ریشه های پسا فاشیستی حزبش را نادیده می گیرد و آن را به عنوان یک گروه جریان اصلی مانند محافظه کاران بریتانیا به تصویر می کشد. او متعهد شده است که از سیاست غرب در قبال اوکراین حمایت کند و ریسک مالی شکننده ایتالیا را نپذیرد.

او در سخنرانی پیروزی خود لحنی آشتی جویانه داشت.

او گفت: "اگر ما برای اداره این کشور فراخوانده شده ایم، این کار را برای همه ایتالیایی ها انجام خواهیم داد، با هدف متحد کردن مردم و تمرکز بر آنچه ما را متحد می کند نه آنچه ما را از هم جدا می کند. اکنون زمان مسئولیت پذیری است." 

با شمارش نتایج در بیش از 97 درصد از حوزه‌های رأی‌گیری، «برادران ایتالیا» با بیش از 26 درصد پیشتاز بودند، در حالی که در آخرین انتخابات ملی در سال 2018 تنها 4 درصد آرا را داشتند.

اتحاد ملونی بر سر برخی مسائل بسیار حساس تقسیم شده است که ممکن است یک بار در دولت آشتی دادن آنها دشوار باشد.

سارا کارلسون، معاون ارشد آژانس رتبه‌بندی اعتباری مودیز، گفت که دولت بعدی ایتالیا باید بار بدهی را مدیریت کند که در برابر رشد منفی، هزینه تامین مالی و تحولات تورم، آسیب‌پذیر است.

ملونی جانشین دراگی، رئیس سابق بانک مرکزی اروپا خواهد شد که رم را در طول دوره ۱۸ ماهه ریاست جمهوری خود به مرکز سیاست گذاری اتحادیه اروپا سوق داد و روابط نزدیکی با پاریس و برلین برقرار کرد.

در اروپا، اولین کسانی که پیروزی او را تحسین کردند، احزاب اپوزیسیون جناح راست در اسپانیا و فرانسه، و دولت های محافظه کار ملی لهستان و مجارستان بودند که هر دو روابط خود را با بروکسل تیره کرده اند.

علیرغم نتیجه واضح آن، این رای تایید محکمی برای بلوک راست محسوب نمیشود. میزان مشارکت 64 درصدی در مقابل 73 درصد چهار سال پیش، یک رکورد بسیار پایین است.

جناح راست از قانون انتخابات ایتالیا که به نفع احزابی است که قبل از رای گیری ائتلاف می کنند، نهایت استفاده را برد. احزاب چپ نتوانستند به هم بپیوندند و با وجود اینکه در مجموع آرای بیشتری داشتند، در نهایت کرسی های بسیار کمتری به دست آوردند.

حزب چپ میانه دموکراتیک (PD) حدود 19 درصد را به خود اختصاص داد، در حالی که جنبش 5 ستاره متمایل به چپ و غیرمتعهد حدود 15 درصد به دست آورد که نتیجه ای فراتر از انتظار است. گروه میانه رو «Action» تقریباً 8 درصد آرا را به دست آورد.

دبورا سراکیانی، یک قانونگذار ارشد حزب دموکرات، گفت: «این یک عصر غم انگیز برای کشور است. (راست) در مجلس اکثریت را دارد، اما در کشور نه».

منبع: رویترز