به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی ایران زمین، یکی از مهم‌ترین مشکلات افراد مبتلابه بیماری مزمن دیابت بروز زخم در نقاط مختلف بدن و عدم بهبودی سریع آن است. محققان کشورمان برای کمک به رفع این مشکل، استفاده از نوعی سلول‌های بنیادی را آزمایش و توصیه کرده‌اند.

دیابت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های غدد درون‌ریز بدن است که به دلیل عدم جذب سلولی قند خون ناشی از کاهش ترشح انسولین یا مقاومت سلول‌های بدن در برابر انسولین ایجاد می‌شود. هم‌زمان با پیشرفت بیماری دیابت، وضعیت بالینی زمینه‌ای مانند نوروپاتی، بیماری عروقی، تغییر شکل پا و عفونت بروز می‌کند.

یکی از عوارض قابل توجه دیابت، زخم دیابت است. که به سختی التیام می‌یابد و حتی در برخی موارد منجر به قطع عضو می‌شود.

روشی که محققان برای رفع این مشکل از آن استفاده کردند،‌ استفاده از سلول‌های بنیادی مزانشیمی هستند.  سلول‌های بنیادی مزانشیمی یا MSC ها، سلول‌های تنظیم‌کننده‌های ایمنی، چند توانه و به‌سرعت تکثیرشونده هستند. پیشرفت‌های اخیر در زمینه تکنولوژی جداسازی سلول این امکان را فراهم آورده است که بتوان MSC ها را از بافت‌های بالغ و جنینی گوناگون از جمله ماهیچه اسکلتی، بافت چربی، خون محیطی، ریه، دندان‌های شیری کنده شده، کبد جنینی، مایع آمنیونی، خون بندناف، پرزهای جفت و نیز ماده‌ای به نام ژله وارتون بند ناف جداسازی و شناسایی کنند.

این تحقیقات توسط محققانی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان و دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. و در آن سلول‌های بنیادی مزانشیمی جداسازی شده و توانایی تمایز آن‌ها به سلول‌های استخوان و چربی و نیز بیان مارکرهای اختصاصی را با به‌کارگیری موش‌های صحرایی به‌عنوان جانوران مدل ارزیابی شد. این تحقیق تجربی آزمایشگاهی در مرکز تحقیقات پوست و سلول‌های بنیادی انجام شد.

داده‌های بدست آمده در این آزمایش‌ها نشان داد که تزریق سلول‌های بنیادی مزانشیمی جداسازی شده از ژله وارتون بند ناف در ناحیه زیرپوستی زخم دیابتی می‌تواند به‌طور موثری سبب تسریع التیام زخم دیابتی شود.

طبق گفته رحیم احمدی، محقق گروه زیست‌شناسی دانشکده علوم پایه دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان و چهار تن دیگر از همکارانش، سلول‌های بنیادی مزانشیمی جداسازی شده از ژله وارتون بند ناف توانستند به‌خوبی مارکرهای تخصصی را بیان کنند. آن‌ها قابلیت تمایز به سلول‌های استخوان و چربی را داشته و از میزان زنده‌مانی بالایی برخوردار بودند .

آن‌ها معتقدند: بر این مبنا استفاده از سلول‌های بنیادی مزانشیمی جداشده از ژله وارتون بندناف می‌تواند در سلول درمانی به‌ویژه در حیطه ترمیم زخم‌های دیابتی مورد توجه قرار گیرد.

نتایج این پژوهش در مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران به چاپ رسید.