به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ایران زمین و به نقل از مهر، محققان کشور پژوهشی را طراحی کردهند که طی آن از محیط کشت سلول های بنیادی مزانشیمی برای درمان زخم های حیوان مبتلا به دیابت استفاده کردند و اثر آن با روش های آزمایشگاهی را مورد ارزیابی قرار دادند. این محققان هدف بررسی اثر محیط کشت بر رفتار فیبروپلاست ها، فیبروپلاست های پوست انسان در محیط کشتی با گلوکز بالا را با هدف ایجاد وضعیت دیابتی در شرایط آزمایشگاهی کشت دادند.
اثر مثبت این درمان در حیوانات مبتلا به دیابت
نتایج این پژوهش که در مجله بین المللی Archives Dermatological Research به چاپ رسیده است، نشان داد روند درمان زخم در حیوانات مدل دیابتی دریافت کننده محیط کشت برداشته شده از سطح سلول های بنیادی مزانشیمی بهبود یافت. نتایج این تحقیقات نشان داد درصد بالاتری از حیوانات مدل دریافت کننده محیط کشت برداشته شده از سطح سلول های بنیادی مزانشیمی، در مقایسه با گروه کنترل، بهبود یافتند. علاوه بر این در حیوانات مدل دریافت کننده این درمان، واکنش های التهابی در محل زخم کمتر دیده شد، بازسازی بافت آسیب دیده بهتر انجام گرفت و عروق خونی بیشتری در محل بهبود آسیب مشاهده شد.
بررسی ژن نشان داد، استفاده از محیط کشت برداشت شده از سطح سلول های بنیادی مزانشیمی باعث افزایش بیان فاکتور رشد اپیدرمی و فاکتور رشد فیبروبلاستی در حیوانات مدل می شود. درخصوص فیبروبلاست های کشت داده شده در محیط با گلوکز بالا، استفاده از محیط کشت برداشته شده از سطح سلول های بنیادی مزانشیمی منجر به افزایش معنی دار زنده ماندن و تقسیم سلول ها، میزان مهاجرت آنها و بیان ژن فاکتور رشد فیبروبلاستی در آنها شد.
درمان سریع تر زخم ها و بازسازی پوست
نتایج این پژوهش نشان می دهد، استفاده از محیط کشت برداشته شده از سطح سلول های بنیادی مزانشیمی می تواند با بهبود عملکرد فیبروبلاست ها در فرد مبتلا به دیابت، باعث درمان سریع تر زخم ها و بازسازی پوست شود. از این یافته ها می توان به عنوان رویکردی برای درمان زخم در مبتلایان به دیابت استفاده کرد، این تحقیقات توسط مونا ساخلی، دکتر عباس پیریایی و دکتر محمد بیات و همکارانشان در دانشگاه های علوم پزشکی کرمان، شهید بهشتی و پژوهشگاه رویان انجام گرفته است.