ناو خارک و اهمیت آن 

ناو خارک یک کشتی پشتیبانی و سوخت‌رسان و پشتیبانی، تدارکاتی ۳۳ هزارتنی نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران با شماره بدنه ۴۳۱ بود که در سال ۱۹۷۷ توسط کارخانه جات دریایی سوان هانتر به سفارش ایران در بریتانیا ساخته شد.

خارک دو خواهر دیگر هم داشت پس از انقلاب هرگز ساخته نشدند و با وقوع انقلاب انگلیس از تحویل همان یک فروند هم تفرع رفت اما با تلاش حقوقی مقامات ایرانی در ۱۹۸۴ و درست در خلال جنگ ایران و عراق و نبرد نفت کش ها به ایران تحویل داده شد.

نام این کشتی از جزیره خارک در خلیج فارس گرفته شده‌است. این ناو تا قبل از ورود به خدمت ناو بندر مکران سنگین ترین شناور عملیاتی نظامی ایران بود و توانایی میزبانی ۳ فروند SH-3 sea king یا Bell-212 را داشت. ناو خارک پس از ناو بندر مکران دومین ناو بزرگ خاورمیانه بود و با سیستم بخار آب حرکت می‌کرد.

برق آن از طریق ژنراتورهای با توان ۵۰۰ کیلو وات تامین می‌شد. این ناو می‌تواند برق شهری مثل بندرعباس را با ژنراتورهای خود تامین کند به‌طوری که با در مدار گرفتن تمام ژنراتورها و سیستم بخار می‌تواند به تولید برق ۶۰۰۰ کیلوات ساعت برسد.

بخش زیادی از تجهیزات خارک طی سالیان اخیر توسط مهندسین نداجا بومی سازی و اورهال شده بود و طی ارتقا های جدید حتی ۲ گاتلینگ نواخت بالا یا CWIS سامانه کمند برای دفاع هوایی لایه نهایی در جلو کشتی نصب گردید.

این کشتی به همراه ناوشکن الوند در ۲۲ فوریه سال ۲۰۱۱ با وارد شدن به کانال سوئز و حرکت به سمت سوریه برای شرکت در یک مانور در آن کشور خبرساز شد. این اولین بار پس از انقلاب اسلامی ایران در ایران بود که کشتی‌های ایرانی از این کانال عبور می‌کردند.