به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی ایران زمین به نقل از ایرنا، پیری فرایندی است که روزی گریبان همه موجودات زنده را می‌گیرد. ازآنجاکه این فرایند تغییرات نامطلوبی، از جمله استهلاک اندام‌های بدن را با خود به همراه دارد، انسان چندان تمایلی ندارد که با به این ممرحله از زندگی بگذارد تا آنجاکه هستند افرادی که به سبب افزایش سن دچار معضلات روحی از جمله بحران میانسالی می‌شوند. 

به همین سبب یکی  از آرزوهای بشریت از دیرباز تا کنون یافتن اکسیر جوانی بوده که در قالب افسانه‌ها و اسطوره‌ها به دست ما رسیده است. 

دانشمندان و محققان در تلاشند که این افسانه‌ها را مبدل به واقعیتی ملموس کنند. در انتهای کروموزوم‌ها دنباله‌ای از جنس دی ان ای وجود دارد که با عنوان تلومر شناخته می‌شوند و وظیفه محافظت از کد دی ان ای موجود در ژنوم را بر عهده دارند که در فرایند پیری نیز اثرگذار هستند. طول این دنباله‌ها با هر تقسیم سلولی کوتاه‌تر می‌شود، اما محققان امیدوارند از طریق دستکاری این مرحله، بتوانند فرایند پیری و پیامدهای نامطلوب آن را تغییر دهند.

محققان با بررسی بیش از ۱۰۰ هزار ترکیب شیمیایی شناخته شده توانستند مولکول‌هایی را شناسایی کنند که قابلیت پایدارسازی آنزیمی موسوم به تلومراز را دارند. این آنزیم موجب تثبیت و یکپارچگی ساختار تلومرها می‌شود.

سپس محققان سلول‌های بنیادی انسان را به بدن موش‌ها وارد کردند تا ژنی موسوم به PARN دچار جهش شود. در اثر این جهش ژنتیکی، آنزیم تلومراز دچار ناپایداری شده و در نتیجه طول تلومرها کاهش می‌یابد. در مرحله بعد با استفاده از ترکیبات شیمیایی منتخب به درمان این جهش ژنتیکی پرداختند و توانستند موثرترین مولکول را برای ترمیم طول تلومرهای سلول‌های بنیادی شناسایی کنند. 

اکنون محققان در تلاش هستند تا اثرگذاری و ایمنی این مولکول‌ها را برای درمان بیماری‌های ناشی از کوتاه شدن تلومرها و در نهایت جلوگیری از پیری به اثبات برسانند و آن را برای آزمایشات بالینی آماده کنند.

گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Cell Stem Cell منتشر شده است.