به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ایران زمین، به نقل از باشگاه خبرنگاران کمال پرهون روانشناس و مشاور، درباره تاثیرات بازیهای کامپیوتری و برنامه های کارتونی بر کودکان گفت :
جذابیت ظاهری وسایل ارتباطی در عصر حاضر باعث شده است که کودکان به جای انجام بازیهای جسمی و گروهی در دنیای مجازی و بازیهای کامپیوتری غرق شوند.
وی در ادامه بیان داشت، کودکی که روزی ۱۰ ساعت را به بازیهای خشن و روحخراش می پردازد؛غذا کافی نمیخورد و کمتر صحبت میکند. این عامل باعث می شود که خزانه لغات فقیری داشته باشد و از کمرویی وعدم توانایی در رابطه های اجتماعی رنج ببرد. نشان آن هم استفاده از زبان بدن و هیجان خوانی است که در این کودکان استفاده میشود.

پرهون با بیان اینکه نشستن مداوم در یکجا سبب آسیب های ارتوپتی و صدمه به ماهیچههای دستوپا آنها میشود. نگاه مداوم به تبلت یا تلفن همراه نیز باعث ضعف چشم ها می شود. بیتوجهی، اضطراب، افسردگی، انزوا، خشم، تعاملات اجتماعی ضعیف، کمرویی از پیامد های استفاده زیاد از بازیهای کامپیوتری است و بینظمی و شلختگی نیز در این کودکان شایع است.
این روانشناس درباره کاتونهای خیالی گفت: برنامههای کارتونی بخش جداییناپذیر زندگی کودکان محسوب میشوند و از زمان ظهور فیلمهای کارتونی از یک قرن پیش، نسلهای مختلفی از کودکان با تماشای فیلمهای انیمیشن بزرگ شدهاند. بسیاری از دختران بعد از تماشای قصههای انیمیشن تصور میکنند که سیندرلا و شاهزاده خانم هستند و پسران خود را شوالیه شجاع و نترس و قهرمانی محبوب تصور میکنند.
اما این قسمت نکات مثبت و منفی دارد که باید مراقب بود. پرهون بیان کرد: شروع زودهنگام یادگیری، تحول شناختی، یادگیری زبان و غنای خزانه واژگان، افزایش خلاقیت، شادی و تسکین استرس، یادگیری، خیالپردازی از اثرات مثبت کارتونهای خیالی است.
و اما تشویق خشونت، رفتار نامشخص و عدم همدلی، استفاده از واژگان نامتناسب با سن کودکان، رفتارهای غیراجتماعی، مشکلات سلامت روان ناشی از سبک زندگی بیتحرک، الگوهای نقشهای بد و مخرب را از تاثیرات منفی کارتونهای خیالی است که میتوانیم به آن اشاره کنیم.

اما یکی از روش های جلوگیری از آسیب به کودک این است که در کنار فرزند خود بنشینیم و کارتونهای موردعلاقهاش را با او تماشا کنیم.این کار هم در محتوای نمایشی به کودک و هم در ساعت و زمان بندی تماشا بسیار کمک می کند.
پرهون یادآور شد که تفاوت بین دنیای خیالی کارتون و واقعیت را برای فرزندان خود شرح دهید و به آنها آگاهی دهید.