امروزه با کوچک شدن بعد خانواده  تولید خانه های کوچک برای خانوادهای تک نفره یا کم بضاعت در بسیاری از نقاط دنیا از جمله لندن، پاریس، تورنتو، هنگ کنگ و نیویورک انجام می‌شود اما در ایران به این مسئله به صورت جدی  پرداخته نشده است.

بعضی از کارشناسان می گویند که اگر به مسکن با متراژ های کوچک توجه نشود این مسئله می تواند خود را به صورت حاشیه نشینی نشان دهد.

در تهران خانه‌های ۵۰ تا ۶۰ متر مربع بیشترین تقاضا را دارد. در موارد بعدی به ترتیب واحدهای ۶۰ تا ۷۰ متر، ۷۰ تا ۸۰ متر و ۴۰ تا ۵۰ متر است. در این میان خانه هایی با متراژ کم تراز ۴۰ متر ۳.۸ درصد نیاز بازار را شامل می‌شود. که البته محدودیت در قوانین همیشه از مشکلات خانه های کوچک بوده است.

بررسی ها نشان می دهد که مردم به واحد های کوچک رقبت بیشتری دارند چرا که محدودیت نقدینگی مانع خرید واحدهای با متراژ بزرگ می‌شود. همچنین افرادی که توانایی تامین هزینه خانه‌های کوچک متراژ را ندارند مجبور به مهاجرت می‌شوند. 

برداشت غلط از عدم تناسب قیمت هر متر مربع خانه‌های کوچک با بزرگ متراژها  که به دلیل فشار تقاضا در این شرایط کمبود عرضه است و هم‌چنین انتظار از خانه آرمانی باعث شده تا سیاست‌گذاران شهری در قوانین خود مانع از تولید آپارتمان‌های کمتر از ۴۰ متر مربع شوند. 

برخی می گویند بعد خانوار در کلانشهرها کاهش یافته و به ۳.۳ رسیده است؛ کارشناسان معتقدند باید این واقعیت پذیرفته شود.

پیشتر سخنگوی دولت خبر از احداث خانه‌های کوچک برای مردم شهر تهران داد و گفت:

 «با بحث رئیس جمهور، شهرداری‌های کلانشهر و در پیشگام آنها حناچی در جلسه مسکن اعلام کرد که خانه‌های کوچک برای افراد به خصوص افرادی که تازه ازدواج کرده‌اند ایجاد می‌شود. »

در روزهای اخیر شاهد آن هستیم که پیشنهاد ساخت خانه‌های ۳۰ متری توسط شهرداری برای اجاره و فروش، زمزمه می‌شود؛ اما این طرح نیز مشکلات خود را دارد و منوط  به تغییراتی در ضوابط طرح تفصیلی است که تصمیم‌گیری درخصوص آن به نتایج آسیب‌شناسی مربوط می‌شود .در این رابطه یکی از دانشگاه‌های تهران در حال بررسی است.